Blog: Het verdragen van het lijden volgens de Dikke van Dalen

Blog: Het verdragen van het lijden volgens de Dikke van Dalen

4 april 2023 door Els Haring

Normaliter ben ik gewend vanuit een positieve houding en met een vleugje humor mijn bevindingen met betrekking tot parkinson te delen. Er is echter een item, waar ik mezelf al jong in getraind heb, en dat is het kunnen verdragen van ongemak zoals jeuk.

Al in mijn jonge jaren, was ik de meeste tijd buitenshuis te vinden, in de natuurlijke gebieden waarbij o.a. de brandnetels in overvloed welig tierden. Na een pittige confrontatie met dit gewas, waarbij de brandende jeuk het gevolg was van de reactie vanuit het reptielenbrein (krabben) en ik wel geleerd had dat er een plantje was, volgens mij weegbree, welke ervoor kon zorgen dat de jeuk afnam. Ware het niet dat ik geen idee had hoe dit eruit zag en hoe te gebruiken besloot ik voortaan na de confrontatie, de brandende jeuk te VERDRAGEN. En zie, het hielp me enorm.
Ik steeg in de achting van vriendjes en vriedinnetjes door deze houding.

Dit 'Leren verdragen' werd me weer opnieuw aangeleerd bij het BEWARE-onderzoek waar ik aan deel nam, reuze fijn om het vermogen weer op te frissen. Echter, na enig oefenen m.b.t. het leren verdragen van ongemak bij parkinson, werden er bij mij melanoomgevoelige moedervlekken (in mijn optiek vadervlekken, daar ik familiair belast ben vanuit vaderskant) gevonden. En ook mijn tweelingbroer heeft al enige melanomen laten verwijderen. Ik ben afgelopen woensdag weer eens besneden bij de dermatoloog, de derde plek uit mijn been en tevens voor de variatie een plek op mijn rug ter hoogte van mijn schouderblad.

jeuk

De komende twee weken mag ik niet sporten, is overheen te komen, daar ik deze ruimte in tijd benut om klinische lessen voor te bereiden welke ik ga geven binnenkort. Niet douchen, vooruit dan maar weer eens ouderwets aan de wastafel en bij de kapper mijn haar laten wassen komende week. Ik mag echter ook niet ZWETEN. Hoe dan? Zweten en parkinson gaan bij mij hand in hand, met name 's nachts. En u raadt het al, IK HEB 24/7 JEUK op mijn rug daar waar de hechtingen ruim afgeplakt zijn met een groot gaasverband welke er NIET af mag tot na veertien dagen bij het verwijderen van de hechtingen.

Had ik de keuze tussen deze pleister en een bed vol brandnetels, koos ik waarschijnlijk voor het laatste. Ik ga me weer verder bekwamen in het leren verdragen van de JEUK en hoop op een goede uitslag, het aftellen is begonnen, nog twaalf dagen (en nachten) te gaan.

Er staat geschreven en gedrukt,
je moet krabben waar het jeukt,
en waar het niet mag op deze plek,
word dan niet langzaam gek,
maar leer de jeuk dan te verdagen.
Het duurt voor mij nog 12 dagen...

Ga terug naar alle blogs van Els Haring

Reacties

  1. Ria Ria Schreef op 4 april 2023

    Knap hoor, jeuk verdragen!

Terug naar boven