Anneke Roussel

Het zat er al een tijdje aan te komen, te broeden in mijn brein. Ik heb het genegeerd. Nee, nu nog niet. Ik wil nog even genieten. Maar mijn lijf ging steeds meer zeer doen, sporten en bewegen ging minder goed en de weegschaal begon ook al eng door te slaan.
Lekker in mijn vel zit ik al even niet.

Elk jaar is het weer zo. Het hele jaar leef je er naartoe, maar de maand vóór de vakantie begint is een totaal gekkenhuis. Alles lijkt dan in die paar weken bij elkaar te komen. Afspraken, school, uitstapjes, nog effe snel voor de vakantie begint.

Ik zit bij de orthodontist voor controle van de beugel van mijn dochter, maar mijn ogen lijken steeds dicht te willen vallen. Ja iedereen is wel eens moe, maar die allesoverheersende, totale vermoeidheid is echt wat anders.

Ik zat in de auto op weg naar mijn werk. Altijd fijn zo'n half uurtje in de ochtend met de radio aan. Ik flip op en neer tussen mijn favoriete zenders, Radio 2 met 'Jan-Willem Start Op!', 'Ekdom in de ochtend' op Radio 10 en mijn eigen playlist.

Het is fijn als het goed gaat met je kinderen. Scheelt een hoop kopzorgen. Maar als het goed gaat met je kinderen wil dat niet altijd zeggen dat het goed gaat met de rest eromheen.

Morgen staat de eerste jaarlijkse DBS-controle gepland. De psychologische test had ik voor het weekend al gehad vrijdag en goed doorstaan.

Stress is voor niemand goed, dat weten we allemaal. Maar als je parkinson hebt komt er een extra dimensie bij zo lijkt het.

Kijk, allemaal heel leuk in theorie dat loslaten, maar waarom lig ik dan wakker midden in de nacht? En denk ik aan Sanne, de reis en alles wat me dwars zit de laatste tijd?

Het is toetsweek voor mijn jongste dochter en dus ook een beetje voor mij. Natuurlijk gaat dit ook nog gepaard met de gebruikelijke drukte, zoals ook dit weekend een kinderfeestje, een proefje en dus ook de bijbehorende proefles, poetsen, boodschappen en... Ja, zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Leren komt daar dan nog extra bij, want natuurlijk wordt er zelfstandig geleerd maar toch heb ik het gevoel dat alles afhangt van mijn bijdrage.