Mijn naam is Jolanda Everink (1970) Samen met mijn vriend woon ik in Winterswijk. Verder heb ik een zoon en een dochter. Ze zijn allebei rond de 20 jaar. In 2006 is er bij mij Parkinson geconstateerd. Ik was toen 35 jaar. Dat is al een hele tijd geleden. Afgelopen november heb ik een PEG-J sonde gekregen. Mijn leven is nu een stuk stabieler.
En dan zit ik nu weer op de bank. Ik heb al bij gedoseerd. Meestal is het na een half uur weer over. Nu even niet…..Dan heb ik dus een vrije middag……!
Ik denk dat de meeste Parkinsonpatiënten intelligent zijn. En ze zijn ook perfectionistisch. Dat kan ik van mezelf in ieder geval wel zeggen. Ik ben niet perfectionistisch in alles hoor. Ik ben ook een enorme twijfelaar. Toen ik jong was had ik dat ook al.
Ik heb een oefening om je wat prettiger te voelen. Dit is weer een klein stapje de goede richting in. Denk hierbij dat wat je visualiseert ook al echt zo is. Probeer het te voelen. Probeer maar gewoon of het bij jou werkt. Dit kun je merken na een week of 2 a 3. Hoe langer je dit volhoudt hoe beter het werkt. Je kunt dit het beste 3 minuten of langer doen per keer.
Ik heb gemerkt dat ik hoge hoogtes heb en diepe dalen.
Toen ik nog 5 x daags tabletten had, had ik het gevoel dat ik de controle over de medicatie zelf in de hand had. Ik nam het zelf in. Ik hield zelf de klok in de gaten of het al weer tijd was om het te slikken. Ik deed het allemaal zelf.
Ik heb sinds kort een PEG J sonde. Dat houdt in dat ik continue vloeibare madopar krijg toegediend. En het komt direct op de plek waar het moet zijn, in de dunne darm. Wel draag ik altijd een heuptasje (waar alles in zit) bij me.
