Door: Toon van Lieshout 

Het eerste gesprek met de MDL-arts. Het was een vlot praatje met wat humor van mijn zijde. Uitleg over de pomp. De voor- en nadeeltjes. Hij vertelde dat hij dit werk al 16 jaar deed. Ik kreeg al een vertrouwensband. Het volgende wat ik moest doen, was beneden mijn medicatie laten zien. Alles in orde. Wederom naar boven waar je een vragenlijst in moest vullen. Was eerst niet doorgekomen, dus een nieuwe ingevuld en toen was het gelukt. Na de lunch ging ik naar de anesthesist. Hier uitleg gekregen over sedatie tijdens een onderzoek.

Nu afwachten en ja hoor, 26 september om 14.00u kon ik terecht. Vol goede moed naar de OK. Om 16.00u ontwaakte ik. Alle lof voor het personeel en de MDL-arts. Het was goed gegaan. Het was rechtstreeks naar de dunne darm gegaan. Ik had pijn en zocht contact met het ziekenhuis. Wat bleek: een infectie. Meerdere malen verschonen en antibiotica gekregen. Na een week zowat verdwenen. Gelukkig kreeg ik te horen dat 23 oktober de pomp wordt geplaatst. Komt er toch licht aan de horizon. Ook een einde aan de kleine ongemakjes. Hierbij komt er ook een einde over het onbegrip van parkinson.

Hierbij dank ik de neurologie, MDL, Anna Ouderenzorg Berkenheuvel. Een grote dank aan mijn mede-lotgenoten. Die me steunden en de kracht gaven. Ook speciaal aan de familie Schreuders en Smeels Schellekens. De hulp en het vervoer. Een grote dank speciaal aan Annie die veel voor mij heeft gedaan en hebben laten zien wat vriendschap betekent. Sorry als ik iemand vergeten ben. Tot over een paar dagen als de pomp werkt en mij optimisme laat blijken.

BEDANKT ALLEMAAL!