Blog: 10 november – de dag van de mantelzorger
14 november 2022
Vandaag 10 november kreeg ik een mail om mij er aan te herinneren dat 10 november de dag van de mantelzorger is. Ik sta er persoonlijk niet bij stil bij zo’n dag, laat staan dat ik er Überhaupt bij stil zou staan dat wij als partners worden gezien als elkaars mantelzorgers?
Als je trouwt wordt de vraag gesteld of je elkaar verzorgt in goede en in slechte tijden, Laat ik dat slechte wat nuanceren en betitelen als een periode dat het wat minder gaat, dan wel dat de zorgvraag naar de partner toe iets meer vergt dan de standaard. Mijn lieve vrouw staat al sinds 2007 naast mij, achter mij, voor mij en zelfs gewoon in de weg. Onze situatie is uniek te noemen. Mijn lieve vrouw heeft namelijk in 2009 na een zwaar auto-ongeluk NAH overgehouden en met mijn diagnose parkinson in 2017 zijn wij opeens mantelzorgers voor elkaar geworden.
Maar zien wij dat ook zo. Hieronder de definitie van Mantelzorger zoals deze klinisch wordt gezien en waarschijnlijk geïnterpreteerd.
De definitie van mantelzorg
Mantelzorg is onbetaalde en vaak langdurige zorg die iemand geeft aan naasten, bijvoorbeeld aan een partner, ouder of kind. Maar ook de zorg voor een buurman, vriend of kennis valt onder mantelzorg. De mantelzorger heeft een persoonlijke band met degene voor wie hij of zij zorgt. Veel mensen zijn dus mantelzorger zonder dat ze het weten. (bron Google.nl)
Wij zijn geliefden en houden ontzettend veel van elkaar. Dus niet alleen als de bomen tot aan de hemel groeien, maar ook op de momenten dat wij even door het diepst denkbare dal gaan. Is het makkelijk om in die rollercoaster mee te gaan? Nee geen zins. Hebben wij beiden gekozen voor dit pad? Nee, het is ons overkomen en daar heb je simpel weg mee te dealen.
Elke keer vinden wij elkaar weer en gaan op de ongeplaveide weg weer verder tot de volgende hobbel zich aandient.
Mantelzorg stempel of niet, onze kracht halen wij uit elkaar, de energie halen wij uit ons bestaansrecht als ouders, als veilige baken voor onze kinderen, veilige haven, rustpunt etc.
Voor mij mag het elke dag de dag van de mantelzorger zijn.
Ik maak dan ook vandaag niet alleen een diepe buiging voor mijn lieve vrouw Mariska, maar doe dat elke dag weer. In moeilijke en uiterst mooie omstandigheden.
En dat zou iedereen moeten doen voor zijn of haar naasten. Hou elkaar vast. Kijk elkaar in de ogen en zeg. Ik ben trots op jouw, elke dag weer. En herhaal dat tot in lengte van dagen. Want samen ben je sterk en samen kun je veel meer aan, dan alleen.
En zonder stempel of award wordt dat alleen maar waardevoller.
Carpe diem lieve mensen
Ga terug naar alle blogs van Remko Boogaard