Eerst ‘Olga Commandeuren’. De eerste x dat ik meedeed was ik al na 2 minuten totalloss, het bleek alleen nog maar de warming up! Olga bleef lachen en zei af en toe ‘goed zo, het is pittig ‘!  Als je elke ochtend meedoet went het, bouw je een beetje conditie op. Dan is er koffie. Ik probeer 3 x in de week naar de sportschool te gaan om te e-gymen.  ‘s Avonds lekker voetbal kijken. Helaas heeft ook België verloren. Veel gefietst. Als ik halverwege verstijf, snel extra pompshotje, knijp in mijn stuur en probeer het weg te puffen tijdens het rijden. Of plof neer op het eerste het beste bankje.

Jongste dochter, oudste schoonzus jarig. 2 kleinkindjes moesten afzwemmen voor C en deze oma was uitverkoren om te komen kijken in het bloedhete zwembad. Pfffff. Kleindochter 2 is geslaagd en heeft een galafeest, de jurk is echter te lang dus….oma…..?? Tuurlijk mop, oma maakt het korter. Van de afgeknipte zoom, met kunst en vliegwerk, een smalle shawl gemaakt. Madammeke mag gezien worden. Ik ben een supertrotse oma (7 kleinkids). Nog een paar leuke ‘toevaligheden’. Manlief gaat zondag fietsen, belt op  ‘en, heb je iets gevoeld het afgelopen uur?’  Uhhh, wat moet ik gevoeld hebben???....’Nou ik ben een kerkje ingelopen waar een dienst aan de gang was dusss.’’ Nee, niks gevoeld maar op hetzelfde moment is er op radio M Utrecht het liedje met de tekst: …ik kom alleen maar Heer, voor de muziek,…..is het bezwaarlijk Heer, dat ik hier bid…..etc
ís dit toeval of niet?? En nog eentje: kijk naar de km stand op mijn fiets en die geeft mijn postcode aan. Grappig toch?!

… terug in de tijd… vervolg blog 4
25 maart 2019 werd voor de tweede keer de pomp geplaatst. Ik zag er als een berg tegenop, maar het is voor het goede doel moet je maar denken. Leo zou blijven slapen en daar was ik blij mee  want midden in de nacht helse pijnen. CT scan liet niks bijzonders zien maar er werd gezegd dat ik natuurlijk een heel gevoelige maag heb na al die ingrepen. Morfine. Mijn gevoel zei dat er toch ergens mis was geprikt daar in mijn maagje. De duodopabegeleidster was bij beide plaatsingen aanwezig. Zei wilde het eerst niet zeggen maar ik prikte (hoe toepasselijk) er doorheen. De maag had verder opgepompt moeten worden waardoor er meer ruimte geweest zou zijn. Toen ik dit later bij mijn neurologe aanzwengelde belde ze gelijk de MDL arts, die bevestigde mijn vermoeden.

Wordt vervolgd

Ga terug naar alle blogs van Marianne van den Broek