In de vroege jaren zestig plukte ik als scholier tomaten in de kassen van Nieuwerkerk aan den IJssel. Dat er met pesticiden werd gespoten, was ik me toen nauwelijks bewust. Pas veel later, toen ik het boek Silent Spring las, drong door dat deze middelen ook gevolgen konden hebben voor mensen. Toch stond ik er niet bij stil dat het ooit mijn eigen gezondheid zou kunnen raken.
Vier jaar geleden kreeg ik de diagnose ziekte van Parkinson. Wat me bijzonder treft: in mijn vriendengroep van vijf hebben inmiddels vier mensen de ziekte van Parkinson en één iemand neuropathie. Terugkijkend zien we één duidelijke overeenkomst: we hebben allemaal in de jaren zestig gewerkt in de tomatenkassen. Dit is toch wel heel bijzonder!
Vandaag de dag word ik bij wandelingen door akkergebieden soms nog steeds geconfronteerd met spuitnevel. Het herinnert me eraan hoe dichtbij het gevaar kan zijn. Mijn wens is dat er meer onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek komt dat kan aantonen dat pesticiden wel of niet de oorzaak zijn voor het krijgen van de ziekte van Parkinson en dat de overheid eindelijk het voorzorgsbeginsel serieus neemt, boven de belangen van de pesticidenindustrie.
Nico