Berichten over Blog: denken en emotie

It's raining in my heart.
The sun don't shine for me.
It is raining in my heart.
When you’re not here with me.
If we would ever part.
You couldn’t set me free.
For always you and me.
I'll give my everything.

Merkwaardig is dat ik dagelijks nadenk over het opschrijven van een aantal zaken die mij bezighouden en het nooit doe. Ik heb gemerkt dat ik schriftelijk formuleren moeilijk vind, ik lees soms een zin en denk dan: wat stáát daar nou eigenlijk? Maar goed, ik waag toch een poging.

Hoewel de concentratie de laatste tijd te wensen overlaat probeer ik naast het doornemen van de krant ook elke dag wat te lezen in een boek of tijdschrift. Dit gaat gefragmenteerd en soms met tussenpozen van enkele uren. Maar zoals gezegd probeer ik dat gedurende de dag bij te houden. Mijn brede interesse heeft ervoor gezorgd en zorgt er nog steeds voor dat ik nog leer en de opgedane kennis en informatie in mijn voordeel gebruik.

Doodeng vond ik het. Dus ik schoof het steeds voor me uit. Pas na anderhalf jaar waagde ik de sprong. Ik ging boksen, parkinsonboksen.

Het zat er al een tijdje aan te komen, te broeden in mijn brein. Ik heb het genegeerd. Nee, nu nog niet. Ik wil nog even genieten. Maar mijn lijf ging steeds meer zeer doen, sporten en bewegen ging minder goed en de weegschaal begon ook al eng door te slaan.
Lekker in mijn vel zit ik al even niet.

Elk jaar is het weer zo. Het hele jaar leef je er naartoe, maar de maand vóór de vakantie begint is een totaal gekkenhuis. Alles lijkt dan in die paar weken bij elkaar te komen. Afspraken, school, uitstapjes, nog effe snel voor de vakantie begint.

In mijn blog van 3 juli 2022 refereerde ik al eens naar het lange proces van re-integratie via de Wet poortwachter. De aanloop naar de huidige status begint voor mij eigenlijk halverwege het jaar 2021. En misschien nog wel eerder. Maar goed dat doet aan het verhaal verder niets af. De zeurende pijn in mijn onderrug met uitstraling naar mijn rechterbeen hebben mij naast alle andere zaken in 2021 flink beziggehouden. De coronamaatregelen maakten het daarnaast ook nog eens gecompliceerder door de ellenlange wachttijden in de ziekenhuizen. 

Na het lezen van de nieuwsflits van 18 juli 2024 ‘Maak kennis met onze ervaringsdeskundige bloggers’, had ik zoiets van: oei, wanneer heb ik voor het laatst wat geschreven? Bleek alweer bijna 2 jaar geleden, de tijd vliegt voorbij blijkt wel weer eens.

Afgelopen week kreeg ik van mijn lief deze vraag. Nu alles zo’n beetje afgerond is qua werk etc. wat is je diepste wens, droom, verlangen voor dit moment? En ik snap dat het niet realistisch is dat je spontaan beter bent. Maar meer gezien de situatie hoe die nu is.