Berichten over Blog: denken en emotie

Vandaag weer bij de neuroloog geweest. Mijn echtgenote is meegegaan. Zij maakt mij dagelijks mee en heeft dus prima in de gaten hoe het met mij gaat.

See honey I'm not fine,
And I haven't been for a long time,
But I'm beginning to believe,
That only you could help me overcome.

Bron: https://muzikum.eu/nl/jasper-steverlinck/im-not-fine-songtekst

Ik krijg regelmatig de vraag hoe het is om de diagnose parkinson te krijgen. Hoe het voelt, hoe ik er mee omga. Ik vind dat ontzettend moeilijk om te beantwoorden maar ik ga een poging doen.

We gaan hiervoor terug naar juli 2023. Ik kreeg vage klachten die ik niet langer kon negeren. Ik was enorm duizelig, had cognitieve klachten en was ontzettend moe. Na dit even te hebben aangekeken, voelde ik dat er iets niet klopte en maakte ik toch een afspraak bij de huisarts. Ik kreeg een vervanger in verband met vakantie van mijn eigen arts. Deze arts dacht aan paniekaanvallen en gaf aan dat ik maar een afspraak met de praktijkondersteuner moest maken. Teleurgesteld ging ik huiswaarts...

In december heb ik een nieuwe peg-j sonde gekregen. Dit gebeurde omdat ik al maandenlang zo nu en dan pijn in mijn maag heb. En de pijn, en misselijkheid en onrust werden steeds erger. Vaak  gebeurde dat in het weekend en ’s avonds. Dus dat betekent dat we een aantal malen bij de huisartsenpost hebben gezeten. En daar konden ze niets voor ons doen.

Ik ben moe. Niet gewoon moe, maar moe van het feit dat ik parkinson heb. Ik weet het, ik mag niet mopperen. Dat wordt me ook vaak gezegd, maar toch...

Na een ochtend bezig zijn in huis, besluit ik om wat boodschappen te doen. Het is niet zo ver en ik ga ervan uit dat het lopen vast goed zal gaan. Het heeft de hele ochtend gemiezerd, maar nu probeert een waterig zonnetje door het wolkendek heen te breken. Heerlijk om zo even buiten te zijn.

Ik ging deze week naar de pedicure en ze begon erover dat ze een familielid heeft die ook parkinson heeft sinds een jaar. En degene is 37 jaar. Ze is nog heel jong. Het raakte me. Ik was ook jong toen ik het kreeg, namelijk 35 jaar. Dat is nu bijna 20 jaar geleden.

James toornt aan het fundament van mijn zijn. Met zijn tomeloze inzet blijft hij werken aan het aantasten van mijn fundering en daarmee dus ook het afbreken daarvan. Een fundering die ik in de afgelopen 54 jaar met de grootst mogelijke zorgvuldigheid heb opgebouwd en onderhouden.