Alleen een specialist met voldoende kennis op het gebied van de ziekte van Parkinson mag de diagnose stellen. Als een (huis)arts denkt dat een patiënt lijdt aan deze ziekte moet de patiënt volgens de multidisciplinaire richtlijn ziekte van Parkinson binnen zes weken gezien worden door een gespecialiseerde neuroloog.
Tijdens zijn onderzoek kan op basis een gesprek en lichamelijk onderzoek de diagnose met grote mate van zekerheid worden vastgesteld. Een goede reactie op het gebruik van de stof Levodopa of apomorfine helpt daarbij. Bij elke patiënt waarbij de arts vermoedt dat hij lijdt aan de ziekte van Parkinson, maar waarvan hij het niet zeker weet of die niet reageert op bovengenoemde medicatie, moet minimaal eenmaal een MRI-scan gemaakt worden. Bij de ziekte van Parkinson laat de MRI doorgaans geen afwijkingen zien, maar is vooral nodig om andere oorzaken uit te sluiten.
Wanneer u voor een beslissing staat met ingrijpende gevolgen of wanneer u ernstige twijfels heeft over een diagnose of behandeling kunt u een second opinion aanvragen bij een andere arts dan uw eigen behandelaar.
De Parkinson Op Maat-studie is een onderzoek naar het ontstaan en verloop van de ziekte van Parkinson. Door een grote groep mensen met parkinson twee jaar lang te volgen, willen de onderzoekers nieuwe kennis opdoen en een basis leggen voor persoonsgerichte behandelingen. Een onderdeel van de Parkinson op Maat-studie, is de zogenaamde vraagbaak. Experts geven hierin antwoord op vragen over verschillende thema's.
De oorzaak van de beschadiging is onbekend al hoewel hierover inmiddels wel diverse theorieën zijn ontwikkeld. Parkinson is in zo’n 3 tot 4% van de gevallen erfelijk. Parkinson is niet besmettelijk.
