Berichten over Blog: denken en emotie

Ik ging deze week naar de pedicure en ze begon erover dat ze een familielid heeft die ook parkinson heeft sinds een jaar. En degene is 37 jaar. Ze is nog heel jong. Het raakte me. Ik was ook jong toen ik het kreeg, namelijk 35 jaar. Dat is nu bijna 20 jaar geleden.

James toornt aan het fundament van mijn zijn. Met zijn tomeloze inzet blijft hij werken aan het aantasten van mijn fundering en daarmee dus ook het afbreken daarvan. Een fundering die ik in de afgelopen 54 jaar met de grootst mogelijke zorgvuldigheid heb opgebouwd en onderhouden.

Afgelopen week was ik met mijn twee zoons een week op vakantie in Zweden. Voor de tweede keer naar dezelfde hut in Zuid-Zweden. In oktober 2022 waren wij daar voor het eerst en begin dit jaar vroeg ik aan hen of ze nog een keer de reis met mij wilden maken om in de natuur en rust een week door te brengen. Ze hoefden daar beiden niet lang over na te denken en zo lijkt een traditie geboren.

Ik ben nu een tijdje onderweg met mijn nieuwe levensstijl, op basis van de food, body en mind principes. Food heb ik steeds beter onder controle. Ik ben nu 9 weken onderweg en bijna 10 kilo lichter! De eerste weken had ik erge trek in zoetigheid en snacks, maar ik merk dat dit steeds verder afneemt. Wat zijn we met zijn allen verslaafd aan suiker! Ik in ieder geval wel. Met mijn body gaat het hierdoor ook een stuk beter. En sporten deed ik al.

It's raining in my heart.
The sun don't shine for me.
It is raining in my heart.
When you’re not here with me.
If we would ever part.
You couldn’t set me free.
For always you and me.
I'll give my everything.

Merkwaardig is dat ik dagelijks nadenk over het opschrijven van een aantal zaken die mij bezighouden en het nooit doe. Ik heb gemerkt dat ik schriftelijk formuleren moeilijk vind, ik lees soms een zin en denk dan: wat stáát daar nou eigenlijk? Maar goed, ik waag toch een poging.

Hoewel de concentratie de laatste tijd te wensen overlaat probeer ik naast het doornemen van de krant ook elke dag wat te lezen in een boek of tijdschrift. Dit gaat gefragmenteerd en soms met tussenpozen van enkele uren. Maar zoals gezegd probeer ik dat gedurende de dag bij te houden. Mijn brede interesse heeft ervoor gezorgd en zorgt er nog steeds voor dat ik nog leer en de opgedane kennis en informatie in mijn voordeel gebruik.

Doodeng vond ik het. Dus ik schoof het steeds voor me uit. Pas na anderhalf jaar waagde ik de sprong. Ik ging boksen, parkinsonboksen.

Het zat er al een tijdje aan te komen, te broeden in mijn brein. Ik heb het genegeerd. Nee, nu nog niet. Ik wil nog even genieten. Maar mijn lijf ging steeds meer zeer doen, sporten en bewegen ging minder goed en de weegschaal begon ook al eng door te slaan.
Lekker in mijn vel zit ik al even niet.