Berichten over Blog: denken en emotie

Het is toetsweek voor mijn jongste dochter en dus ook een beetje voor mij. Natuurlijk gaat dit ook nog gepaard met de gebruikelijke drukte, zoals ook dit weekend een kinderfeestje, een proefje en dus ook de bijbehorende proefles, poetsen, boodschappen en... Ja, zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Leren komt daar dan nog extra bij, want natuurlijk wordt er zelfstandig geleerd maar toch heb ik het gevoel dat alles afhangt van mijn bijdrage.

Verbazingwekkend is het. Vandaag was de dag, de dag dat ik voor controle terecht kon in het Radboud. Vol verwachting heb ik toegekeken hoe ik gekoppeld werd met de laptop en hoorde uiteindelijk hoe de arts bevestigde dat ik gewoon nog op 2.0 stond ingesteld, programma 1.

Gek is dat hoe dat werkt, in principe is er niks anders dan dat er vorige week was, en toch draait mijn hoofd overuren en legt verbindingen die er misschien helemaal niet zijn. Ik had gisteren echt een ontzettend slechte dag. De slechtste dag sinds tijden. Ik was het grootste gedeelte van de dag off, en dat maakte mij onzeker en zorgde ervoor dat mijn brein een loopje met me heeft genomen.

Ik ben de woonkamer ontvlucht. Het is 20.00 uur en zoals gebruikelijk ben ik off. Ik heb wel een pil genomen, maar dat zal vast nog even duren voordat hij gaat werken.

Mijn vrouw vertrouwt nog steeds op mij. Maar de praktijk wijst uit: dat kan niet meer.

Het mooie van een eigen blog is dat er geen regels zijn. Alles kan en alles mag. Maar laat net dát nu zijn waar ik houvast aan heb en me aan vasthoud.

Vandaag een bericht van het Radboud gehad. Gelukkig reageerden ze heel ontspannen op mijn bericht dat mijn afstandbediening nat was geworden met "een ongelukje kan gebeuren". Er kan gewoon een nieuwe besteld worden en dan moet ik alleen naar Nijmegen om hem te koppelen aan de batterij. 

Dagelijks vecht ik tegen de gevolgen van de ziekte van Parkinson. Ik overwin de berg die er voor mij ligt als ik iets wil ondernemen. Ik probeer mij niet over te geven aan die alles verslindende moeheid.

Gastblog door Bareld van der Ploeg

Op 11 April was het Parkinsondag. Voor het eerst in jaren ging ik weer eens naar een Parkinson Café. Deze keer in Ede. De laatste keer was denk ik, samen met Haaije vanuit de Werkgroep Aanvullende Therapieën (WAT) in 2012 als mede-inleider, in Eindhoven.