Blog: Parkinson en ik

Blog: Parkinson en ik

26 mei 2021 door Wilna Capelle

Toen we te horen kregen dat Hans parkinson had, realiseerde ik me totaal niet dat deze ziekte ook een enorme impact op mijn leven zou krijgen.

De eerste twee jaar hebben we de stijfheid van Hans opgevangen door een bedstang te kopen, waardoor hij makkelijker in en uit bed kon stappen. Aan de muur bij het bed hebben we een handvat gemonteerd. Ook hebben we een glijlaken aangeschaft. Al deze hulpmiddelen zorgen ervoor dat ik er in de nacht niet meer uit hoef om hem te helpen.

Dat het fietsen soms slecht ging en Hans afwijkingen naar links of rechts had, had in het begin nog geen valpartijen tot gevolg. We probeerden te genieten van de fietstochtjes.

Het eten en slikken ging wat moeizaam, maar alla…….we hadden geduld.

Tijdens visite viel Hans regelmatig stil, maar hij was eigenlijk nooit iemand die veel aandacht vroeg. Dus ook dat accepteerde ik, zij het met moeite.

Erger werd het toen hij zich niet meer kon aan- en uitkleden. We hebben meteen besloten dat ik hem altijd zou helpen, ook met toiletbezoek. Dat dit een belasting voor mij zou worden, hadden we eerst niet in de gaten. Nu we acht jaar verder zijn, moet ik zeggen dat er voor mij nauwelijks tijd over blijft om even iets voor mezelf te doen.

Wordt vervolgd.

Reacties

Terug naar boven