Blog: De Beste Sabine... Loslaten

Blog: De Beste Sabine... Loslaten

29 juli 2025 door Sabine Woertman

Mijn DBS-reis, op weg naar De Beste Sabine?

De woordspeling DBS zoals ik gebruikte na mijn DBS-operatie in de titel van de blogs laat ik gaan.
Was ik De Beste Sabine ten tijde van mijn diagnose in 2015?  In mijn fysieke mogelijkheden zou je denken van wel. In mijn onzekerheid niet. Ben ik dan gegroeid in mijn parkinsonjaren? Ja, dat ben ik zeker! En ben ik nog onzeker? Ja, dat ben ik ook. Ik ben 10 jaar verder en ben minder zenuwachtig, tril wel meer, zeker als ik voor een groep sta. Ik ben gewoon mezelf: “What you see is what you get”. Maar de onzekerheid over mijn toekomst blijft en dat zal iedereen met parkinson zo beleven denk ik. Daar heeft de DBS niets aan veranderd.

We zijn op vakantie op Vlieland, we hebben stormachtig weer de eerste week. Wat te koud voor juni, maar daardoor kon ik letterlijk mijn hoofd leeg laten waaien. Helemaal leeg? Nee.
De vragen die door mijn hoofd spelen zijn:
1 Kan ik nog het eiland rond lopen?
2 Kom ik tijdens een 'off' de duinovergang nog over?
Eigenlijk simpele vragen die voor mij nu essentieel zijn.

De eerste week lukte een stukje over het strand moeizaam, dat losse zand is zwaar om vooruit te komen. De duinovergang lukte ook moeizaam. Help, ik ben echt veel trager geworden!

De parkinsonklachten zijn hardnekkig, hoe komt dit toch? Oorzaak: Mijn maag en darmen staan stil en zo krijgen de pillen de kans niet om opgenomen te worden in mijn dunne darm. Dus de 'offs' wisselen elkaar af met erg korte tussenpozen, ik baal ervan. Ik zet alle zeilen bij om de darmen in beweging te krijgen. Ik drink koffie, wat ik nog nooit gedaan heb! En probeer alle middeltjes die er zijn van Macrogol tot psyllium vezels etc. Na ruim een week komt er weer actie in de darmen en bouw ik het lopen weer op naar 4 kilometer. De vragen en onzekerheid lijken weer overwonnen en dat geeft een goede stemming en ontspanning. Ik kan ineens weer 3,5 uur tussen twee medicatiemomenten hebben, jippie!

Wat heeft die dip in mijn darmen veroorzaakt, want dit was al de laatste weken thuis ook bezig. Misschien te veel leuke projecten? Te druk? Ik lees het tijdschrift Flow; daarin staat: sport geeft een goede kick maar kan bij vermoeidheid energie uit de reservetank halen en dat is niet goed!

Een gezonde balans van inspanning en ontspanning heeft de vorm van een driehoek. Het begint met een prikkel (de onderste lijn), daarna komt de actie (de opwaartse lijn) dan de ontspanning (de neerwaartse lijn). Op die weg naar beneden herstelt het lichaam en komt weer in een situatie van rust. Als je klusjes /projecten blijf doen dan blijft de neerwaartse lijn steken en verbruiken we energie uit onze reservetank. Je raakt vermoeid en je lichaam gaat minder goed werken. Bij mij is de zwakke plek mijn maag-darmstelsel.

Ik ging juist extra sporten voor meer energie, maar dat lijkt zo. Je brein zegt: "Goed gedaan" en door de dopamine voel je je even goed en lijk je niet vermoeid. Maar je houd jezelf dus voor de gek. Plan vooral ook tijd voor rust, even geen klusjes, ontspannen, niksen, lezen, kleuren etc. Daar waar jou tank van oplaadt.

Heerlijk: ik ben nog een week hier op Vlieland met rust, wandelen, lezen, luieren, kleuren, schelpen zoeken, dus mijn tank opladen!

Thuis na de vakantie de rust vasthouden en niet meerdere projecten oppakken! De Beste Sabine is ontspannen en pakt wel weer een leuk project op zoals het Wereld Parkinson Congres 2026 Phoenix (Arizona), maar meer niet!

“Together we dance”

 

Bekijk hier alle blogs van Sabine Woertman

Reacties

Terug naar boven