In mijn vorige blog ging het over hoe we een veilige slaapomgeving kunnen creëren en heb ik het gehad over het saneren, het zo veilig mogelijk maken van onze eigen slaapkamer. Het bed omlaag, lampen en nachtkastje weg etc.

Maar wat doe je dan als je op reis gaat? Het liefst zou ik mijn RBD thuislaten maar helaas gaat dat niet.

Sinds de val uit bed in een hotel in Weesp waar ik met mijn oog op een nachtkastje terecht ben gekomen, zit de schrik er goed in. Gewoon even een overnachting boeken durf ik niet meer.

We zijn beide fervent wandelaars. Het lopen van lange afstand wandelingen gaat bijna niet zonder overnachting. We wonen in Den Haag en we zijn met het Pieterpad inmiddels aangeland in Drenthe. Dan is op een dag heen weer rijden, 20 kilometer lopen terugfietsen naar de auto en weer naar Den Haag rijden niet te doen.

Dus zijn we op zoek gegaan naar een plek waar we tijdelijk de slaapkamer kunnen aanpassen.

Uiteindelijk hebben we een tijdje geleden de gok gewaagd en een huisje op een vakantiepark in de buurt van de route geboekt. Het idee was dat we hier wellicht wel iets zouden kunnen regelen door bijvoorbeeld een matras op de grond te leggen o.i.d.. Zeker als zo’n huisje meerdere slaapkamers heeft waar we dan de boxspring kwijt kunnen. Na bestudering van foto’s en plattegronden van verschillende huisjes zou dit volgens ons moeten kunnen.

Dit bleek goed te werken. We weten inmiddels van bijvoorbeeld Landal huisjes hoe de slaapkamers er uitzien en dat de bedden bestaan uit een boxspring en een losse matras. We kunnen de boxspring er onderuithalen en de matras op de grond leggen. De nachtkastjes staan los en kunnen dus verplaatst worden. Een prima oplossing dus voor een weekje weg.

Alleen kun je een huisje op een vakantiepark meestal niet voor een korte periode, bijvoorbeeld 1 of 2 nachten, boeken.

Toen we dit jaar 40 jaar getrouwd waren en dit wat luxer wilden vieren met een overnachting in een romantische omgeving en met een lekker diner heb ik na lang wikken en wegen de stoute schoenen aangetrokken en een aantal locaties benaderd, uitgelegd wat er met me aan de hand is, dat ik dus af en toe uit bed val of spring en gevraagd of ze voor ons de slaapkamer zouden kunnen en willen aanpassen.

Ik merk dat het me moeite kost om dit te vragen en me schaam voor mijn aandoening. Ik vind het sowieso lastig om hulp te vragen en al helemaal om te moeten uitleggen wat er met me aan de hand is.

Tot mijn verrassing is er de keren dat ik het gevraagd heb nooit vreemd gereageerd. Mensen willen hun best doen om je tegemoet te komen. Soms moet er even overlegd worden met housekeeping en een plek gezocht worden waar de boxspring tijdelijk opgeslagen kan worden. Tot nu toe altijd nog gelukt. En, zonder extra kosten.

Voor de zomervakanties, waar we het fijn vinden om wat meer rond te trekken op basis van bijvoorbeeld het weer zijn hotels wat inflexibel. De oplossing hiervoor: je zou je eigen huis mee op reis moeten kunnen nemen: op reis met een caravan of een camper bijvoorbeeld.

We hebben een type camper gevonden met een lengtebed achterin. Hierbij is het bed ingesloten tussen de twee buitenwanden van de camper en kun je er alleen bij het voeteneind uit.

Hier kan ik dus niet uitvallen. We hebben dit tot nu toe 3 keer gedaan en het bevalt ons prima. Bij het voeteneind eruit vergt wat lenigheid en oefening maar is prima te doen.

Hoewel een ongenode en ongewenste gast, blijkt het slapen in een vreemde omgeving met RBD vooral een praktische maar zeker een oplosbare hobbel.