Monitoring van motorische klachten tijdens experimentele, adaptieve DBS

Monitoring van motorische klachten tijdens experimentele, adaptieve DBS

30 juni 2020

Mensen met parkinson met belastende schommelingen van motorische klachten, of onvoldoende effect van medicatie zoals levodopa, komen in aanmerking voor behandeling met diepe hersenstimulatie (DBS). 

Deze stage is mede mogelijk gemaakt dankzij een subsidie van de Parkinson Vereniging.

Stageverslag J. Habets

DBS.jpg

DBS-behandeling werkt via hersen-elektroden die blijvend in een specifiek bewegingsgebied van de basale kernen worden geplaatst en een interne pacemaker die onder de borst of buikhuid wordt geplaatst. Deze zorgen voor elektrische stimulatie in het specifieke hersengebied. De stimulatie verbetert motorische klachten als traagheid, stijfheid en tremor, maar kan ook nadelige bijwerkingen opleveren zoals spraakproblematiek, overbeweeglijkheid of spierspasmes.

Dit onderzoek test een experimentele manier om de elektrische stimulatie van DBS-behandeling voor parkinsonpatiënten efficiënter te maken. Het doel is om een betere balans tussen verbetering van motorische klachten en bijwerkingen te vinden, met zo min mogelijk elektrische stimulatie.

Zelf aanpassen

Sinds het begin van de toepassing van DBS-therapie voor parkinsonpatiënten, ruim twee decennia geleden, worden patiënten doorgaans behandeld met een vaste hoeveelheid elektrische stimulatie. Sommige patiënten kunnen zelf handmatig de hoeveelheid stimulatie aanpassen in kleine stapjes in overleg met hun behandelaar.

De onderzoeksgroep van prof. Starr en dr. Little aan de University of California San Francisco (UCSF) onderzoekt­ een innovatieve manier om DBS toe te passen bij parkinsonpatiënten, zogenaamde ‘adaptieve’ of ‘closed-loop’ DBS. Hierbij wordt de hoeveelheid elektrische stimulatie aangepast aan de behoefte van de patiënt.

Pacemaker

De nieuwste generatie hersen-elektroden kan naast stimulatie geven, ook de elektrische hersenactiviteit rond de elektroden meten. Dit gemeten hersensignaal is gekoppeld aan motorische klachten zoals stijfheid en bewegingsarmoede. Op basis van dit signaal wordt de hoeveelheid stimulatie automatisch aangepast door de pacemaker.

Afgelopen maanden heb ik met deze onderzoeksgroep meegewerkt aan hun adaptieve DBS-studie. Deze studie vergelijkt adaptieve DBS met traditionele DBS als behandeling voor parkinsonpatiënten in hun dagelijkse thuissituatie. Ik heb me met name beziggehouden met het automatisch meten van motorische klachten van de patiënten in het dagelijks leven, tijdens de DBS-behandeling. Hiervoor hebben we bewegingssensoren van een elektronisch polshorloge gebruikt die versnelling meten. De gemeten versnellingswaarden hebben we via computermodellen omgezet in een waarde die traagheid en stijfheid vertegenwoordigd.

Veel geleerd

Daarnaast heb ik veel geleerd over adaptieve DBS en het uitvoeren van experimentele DBS-studies bij mensen met parkinson in het algemeen.

Labels:

Terug naar boven