Neontetra: korte film over jonge mantelzorger en parkinson

Neontetra: korte film over jonge mantelzorger en parkinson

3 december 2020

Op straat komt iedereen elkaar tegen. In de straat wordt geleefd, gewerkt en contact gemaakt. Het is een plek waar verschillende generaties en culturen worstelen met de kwesties van nu. Achter elke deur schuilt een ander verhaal. Onze Straat is een nieuwe dramaserie waarin het leven van bewoners van één en dezelfde straat centraal staan. Ieder met een eigen verhaal, ieder in dezelfde straat.  Neontetra gaat over een jonge jongen Julian (Walt Klink) die noodgedwongen als mantelzorger moet opgetreden om voor zijn vader te zorgen die aan parkinson lijdt. 

Bekijk Neontetra hier

Neontetra

Neontetra.png

Julian (Walt Klink) heeft een bijzonder sterke band met zijn vader, Jacques (Bart Klever). Ondanks het feit dat Jacques een zware vorm van de ziekte van Parkinson heeft, leeft Julian er vrolijk met zijn vrienden op los. Ook is hij is aangenomen op het conservatorium en overweegt hij om op kamers te gaan. Als zijn stiefmoeder totaal uitgeput van de zorg uit beeld verdwijnt, komt het ineens volledig op Julian aan. Om te voorkomen dat zijn vader naar een zorginstelling moet zet Julian alle zeilen bij. De spanning loopt op en vriendschappen en familiebanden komen onder druk te staan. Hoelang Julian dit volhoudt is de vraag.

Biografie Regisseur en scenarist

Emiel Sandtke (1983), behaalde in 2016 zijn master in de audiovisuele kunsten aan het Sint Lukas (LUCA School of Arts) in Brussel. Zijn afstudeerfilm, Vliegende Ratten, won de prijs van de jeugdjury op het SIFFCY-jeugdfilmfestival in New Delhi (India) en drong door tot de halve finale van de Student Academy Awards. Daarnaast was de film te zien op een groot aantal nationale en internationale (jeugd) filmfestivals zoals het internationaal filmfestival van Toronto (TIFF Kids), Berlijn (KUKI), India ICFFI, Copenhagen (CPH PIX), Cinekid Amsterdam en veel meer. Met zijn kortfilm, The Biggest, won Emiel in het tweede jaar van zijn opleiding The Pitch op het Internationaal Kortfilmfestival in Leuven. Daarnaast werd hij genomineerd voor The Pitch op het internationale filmfestival van Cannes en was The Biggest wereldwijd te zien zijn op verschillende nationale en internationale filmfestivals. Voordat Emiel zich op de filmregie stortte, volgde hij een opleiding tot individueel uitvoerend theatermaker aan de Amsterdamse Theater Academie. Tijdens deze studie, wordt hij al gecast voor rollen in verschillende films en tv-series. In 2005 breekt hij door met een hoofdrol in de bekroonde VARA-serie Vuurzee en 2007 wordt de film Trage Liefde, waar hij ook de hoofdrol in speelt, genomineerd voor een Gouden Kalf in de categorie beste tv-drama. Emiel is bij het grote publiek bekend van zijn rol in de dagelijkse soapserie Goede Tijden Slechte Tijden. Naast scenarist, regisseur en acteur, was Emiel in 2009 en 2010, programmamaker en presentator bij het jeugdprogramma Zapplive.

Regievisie

Regievisie Neontetra (Emiel Sandtke) Mijn vader heeft de laatste jaren steeds meer last van een zware vorm van de ziekte van Parkinson. Omdat hij 24 uur per dag verzorging nodig heeft, ben ik als zoon en als mantelzorger een vaste dag in de week bij hem. Naast de soms zware en complexe situatie, zijn er gelukkig ook veel mooie en positieve kanten aan de relatie die er tussen mij en mijn vader is ontstaan. Bij de totstandkoming van dit realistisch drama ben ik, als scenarist en regisseur, in eerste instantie uitgegaan van deze bijzondere band met mijn vader en de gevolgen van zijn ziekte voor mijn eigen leven en persoonlijkheid. Vervolgens heb ik mijn persoonlijke ervaringen en gevoelens omgezet naar een fictief verhaal met een helder en universeel conflict. Om zo intens en oprecht mogelijk met de ontwikkeling van ons hoofdpersoon Julian mee te leven, is iedere vorm van esthetiek altijd voortgevloeid vanuit de inhoud van het verhaal. Met cameraman Niels van Koevorden (‘Ne me quitte pas’ en ‘Kom hier dat ik u kus’) heb ik gekozen voor een aanpak die de acteurs de vrijheid geeft om direct op elkaar te reageren. Met deze ‘documentaire achtige’ vorm wil ik de kijker zelf midden in de situatie plaatsen en het gevoel geven dat het verhaal zich echt in het hier en nu afspeelt. 

Labels:

Terug naar boven