Berichten over Blog: aanvullende therapie

Deze blogpost is onderdeel van een serie blogposts van Tineke Vollebregt over het verloop van haar ziekte: MSA (multipele systeem atrofie). Onderstaand verslag schreef Tineke negen maanden na de diagnose MSA.

Eindelijk weer eens tijd/zin om een blog te schrijven. De klad zat er een beetje in. Zeg maar gerust: geen beetje, maar heel veel. Veel ups, maar daar tegenover ook de downs. Zoals elk mens. Het houdt niet op. Wie je ook spreekt van mijn leeftijd mankeert wat, of heeft ermee te maken.

Ik ben nu een tijdje onderweg met mijn nieuwe levensstijl, op basis van de food, body en mind principes. Food heb ik steeds beter onder controle. Ik ben nu 9 weken onderweg en bijna 10 kilo lichter! De eerste weken had ik erge trek in zoetigheid en snacks, maar ik merk dat dit steeds verder afneemt. Wat zijn we met zijn allen verslaafd aan suiker! Ik in ieder geval wel. Met mijn body gaat het hierdoor ook een stuk beter. En sporten deed ik al.

Vandaag een bericht van het Radboud gehad. Gelukkig reageerden ze heel ontspannen op mijn bericht dat mijn afstandbediening nat was geworden met "een ongelukje kan gebeuren". Er kan gewoon een nieuwe besteld worden en dan moet ik alleen naar Nijmegen om hem te koppelen aan de batterij. 

Gastblog door Bareld van der Ploeg

Op 11 April was het Parkinsondag. Voor het eerst in jaren ging ik weer eens naar een Parkinson Café. Deze keer in Ede. De laatste keer was denk ik, samen met Haaije vanuit de Werkgroep Aanvullende Therapieën (WAT) in 2012 als mede-inleider, in Eindhoven.

Dat parkinson en qi gong iets met elkaar te maken hebben werd me duidelijk na mijn diagnose in 2003. Een vriendin maakte mij attent op het Parkinson Recovery Project, een aanpak van parkinson die is gebaseerd op de traditionele Chinese geneeskunst, inclusief meridianen en acupunctuurpunten. Qi gong is daar een praktische uitwerking van en ik had het geluk dat er een qi-gonglerlaar tien straten verderop woonde en les gaf in zijn eigen woonkamer.

Twee jaar na het zien van de film Spoorloos kijk ik op een avond gefascineerd en angstig toe hoe Uma Thurman in de film “Kill Bill” door één van haar voormalige collega’s van de Deadly Vipers Assessination Squad levend wordt begraven.

Tijdens een groepsfietstocht kwam een goede kennis naast me rijden. Ze vertelde enthousiast over haar ervaringen met Shiatsu. Haar verhaal stemde me tot nadenken. Zou die therapeut mijn parkinsongerelateerde klachten kunnen verminderen? Ik kreeg het webadres van de therapeut, liet het nog even liggen, maar ging daarna toch de site bekijken en lezen. https://sebastiaanshiatsu.com/

Loes heeft mij verteld waar God woont. Gelukkig heeft Henk dat op de video gezet en het daarna op You Tube geplaatst, zodat iedereen het nu weet. God heeft zich niet verstopt in de bergen of in een klein minuscuul dorpje, nee, hij woont op een plekje waar we hem tot voor kort nooit konden vinden; hij woont in onszelf.