Berichten over Blog: lijf

Dat is in het eerste jaar na de parkinsondiagnose mijn grootste angst. Deze angst wordt werkelijkheid in de eindbeelden van de film 'Spoorloos'. De hoofdpersoon wordt wakker in een doodskist diep onder de grond en hij heeft er (onbewust) zelf voor gekozen. Einde van de film.

Het was mooi weer. Soms wat warm, soms wat nat. Ik ben denk ik maar 1 of 2 keer die maanden natgeregend. Terwijl ik ‘iedereen’ hoorde klagen over de slechte zomer!

Mijn vrouw is gewend om in het voorbijgaan tot mij te spreken. Echter door de voortschrijdende ziekte van Parkinson versta ik daar geen bal meer van. Dat zorgt wel eens voor irritaties bij haar en eigenlijk ook bij mij.

Tijdens een groepsfietstocht kwam een goede kennis naast me rijden. Ze vertelde enthousiast over haar ervaringen met Shiatsu. Haar verhaal stemde me tot nadenken. Zou die therapeut mijn parkinsongerelateerde klachten kunnen verminderen? Ik kreeg het webadres van de therapeut, liet het nog even liggen, maar ging daarna toch de site bekijken en lezen. https://sebastiaanshiatsu.com/

En opeens deed Marg haar linkerbeen niet meer mee. Ze stond in de deuropening, klaar om op de fiets naar het station te gaan. Maar haar been weigerde, haar voet was 'aan de grond vastgeplakt' zei ze met tranen in haar ogen van de schrik. Zou dit freezing zijn?

Op het forum (dat bij de Parkinson Vereniging community heet) zag ik deze oproep:

Soms zijn er dagen waarop ik denk dat de neuroloog een verkeerde diagnose gesteld heeft. Dat zijn de dagen waarop alles lukt en ik alleen doordat ik medicijnen slik er aan herinnerd wordt dat ik toch echt wel iets mankeer.

Parkinson, lage bloeddruk en heet weer

Zaterdag 29 april: wandeling  van Oudewater naar Haastrecht. Deze wandeling werd georganiseerd door een vrijwilliger van TeVoet, dè vereniging van hoeders van het onverharde pad. TeVoet behartigt in Nederland al ruim 25 jaar de belangen van de recreatieve wandelaar en zet zich in voor behoud, verbetering en uitbreiding van onverharde paden.