We moesten om 18.25 uur maar wandelde al om 16.00 uur het pand in, “No problem, loopt u maar door”. In no time weer naar buiten en onszelf getrakteerd op een heerlijk ijsje in het Amsterdamse Bos.
Ik had de weersverwachtingen voor de komende 10 dagen bekeken en die zagen er prima uit.  De terrassen tot 22.00 uur open . Ik wil niet in een hotel omdat ik ’s morgens de eerste paar uur niet echt aanspreekbaar ben. Veel pijn, verstijving, benauwd. Heb mijn eigen aangepaste ontbijtje dus maak in een hotel geen gebruik van het ontbijt. Via internet een 6 persoons (!) huis in Domburg gehuurd. We waren er eigenlijk wel aan toe want de afgelopen tijd was behoorlijk heftig. Op 2^e paasdag is mijn sportieve jongste zusje overleden aan een fatale beroerte. Haar man, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden ontredderd en vreselijk verdrietig achterlatend. Op de begrafenis liet mijn oudste zus mij vreselijk schrikken toen zij ineens onderaan de trap lag….Wat bleek, ze had de laatste tree gemist doordat haar bril besloeg door het mondkapje. Ik dacht “het kan niet waar zijn dat mijn oudste zus  ook ineens dood is”. Gelukkig niet, ze had wel 3 breuken in haar arm en haar hele arm ging in het gips.

In mijn vorige blog heb ik het eerste hoofdstukje van mijn boekje geplaatst. Ik zal niet alle 50 hoofdstukken plaatsen. Zal proberen een en ander samen te vatten.

Terug in de tijd: 30 pillen slikken en dan nog helpt het niet om de pijn, stijfheid iets te verzachten. Er waren zelfs pillen bij die er weer heel uitkwamen. Mijn ‘goede’ uurtjes werden steeds korter. Boodschappen doen, ben blij met het winkelkarretje want dat is dan een soort rollator. Tennissen is er niet meer bij. Vergadering, verjaardagsfeestje of winkelen? Hooguit een uurtje. Er moet dus wat anders verzonnen worden en dat werd de DUODOPA POMP! Dan krijg je vloeibare levodopa die rechtstreeks op de goede plek komt. Zoek het maar op Internet…
December 2018 werd de beslissing genomen en op 28 januari 2019 zou de neussonde geplaatst worden, 3 dagen ziekenhuis, naar huis en op 4 februari de maagsonde.
Omdat er op 28 januari een mevrouw niet kwam opdagen mocht ik later op de dag weer onder zeil en werd de maagsonde geplaatst. Dat viel allemaal niet mee…… Ik wil de volgende dag voorzichtig het gordijn open doen toen ik een enorme pijnscheut kreeg. Kon nog net op tijd de noodknop indrukken. Vanaf toen ging het niet goed, de hele dag geen MDL arts gezien tot eindelijk mijn eigen vertrouwde neurologe om het hoekje keek en de situatie heel goed inschatte. Bellen, echo, spoed-herstel-operatie. De hele handel eruit.

Wordt vervolgd

Ga terug naar alle blogs van Marianne van den Broek