Steeds weer stelt de ziekte Parkinson mij voor raadselen. De ziekte is grillig en onvoorspelbaar. Gaat de ene dag het eten letterlijk vlekkeloos en tamelijk snel, de andere dag moet ik Hans echt met alles helpen. Het wandelen is de ene dag een genot, de andere keer willen de benen van Hans niet vooruit en maken we het rondje-om klein. De ene dag is zijn gezicht ouderwets goed, dan weer ziet hij er verdrietig en ziek uit. Soms is Hans moeilijk te benaderen en praat hij heel slecht.

Wat zou ik graag een gebruiksaanwijzing hebben voor mijn omgang met Hans. Het leven zou voor mij dan een stuk makkelijker zijn. Moet ik bepaald gedrag corrigeren, maar laten of moet ik mij aanpassen? Is het gedrag dat hij vertoont Parkinson of is er wat anders aan de hand?

Sinds enige tijd heb ik hulp voor Hans door de medewerkers van de Buurtzorg. De verzorgenden helpen Hans, maar ze houden mij ook in de gaten. Ze geven tips en denken mee in de steeds veranderende situaties.

Om wat rust te krijgen in de zorg voor Hans hebben we sinds enige tijd ook twee dames die met hem gaan wandelen, die fysiotherapie-of logopedie-oefeningen met hem doen en de dag invullen. Zij komen apart, maar kennen elkaar wel en kunnen ook in geval van ziekte of vakantie elkaars tijden overnemen. Ik heb dan even wat uren voor mezelf om me op te laden.

Met deze professionele hulp, onze familie en kennissen plus onze kinderen voel ik mij gesterkt om goed voor Hans te zorgen.

Wilna Capelle

Bekijk meer blogs van Wilna