Blog: Nooit saai

Blog: Nooit saai

12 april 2022 door Marianne van den Broek

Zomaar een dag… op zaterdag was het in het ziekenhuis een inhaaldag om alle, vanwege Corona,  uitgestelde MRI-afspraken in te kunnen halen.

Ook ik mocht om 14.30 uur komen. Ik ben al tig keer in het ziekenhuis geweest, de weg ernaar toe is een makkie. Ik was ruim op tijd richting ziekenhuis, reed achter een mooie auto, ging ook de bocht om. Oeps, dat was een afslag te vroeg, maar hoe moeilijk kan het zijn ?

Nou dat heb ik geweten! Raakte volledig gedesoriënteerd. Ik reed een winkelcentrum-parkeerterreintje op om mijn routehulp in te schakelen. Wilde mijn auto weer starten…niks, nada, een beetje gerammel, brandende lampjes die uiteindelijk doofden. Accu kaduuk?!. ANWB gebeld. Wachttijd 90 minuten.

Laat maar even zitten. Hellup, het is inmiddels 14.20 Zag een paar mannen hun auto parkeren dus vroeg of ze startkabels hadden, nee. Ik vertelde een man, in een prachtige zwarte bolide, dat ik om 14.30 in het ziekenhuis moest zijn en daarom dus die startkabels nodig had. Hij zei : “ik wil u wel naar het ziekenhuis brengen hoor. Mijn moeder is even boodschapjes doen”.

In de tussentijd belde ik het ziekenhuis om te vertellen dat ik het waarschijnlijk niet ging redden, mocht een uurtje later komen. Enfin, kort en goed, ik stapte in de mooie auto, samen met moedertje en zoontje van bestuurder op de achterbank. Ik zei dat ik het heel lief vond dat hij me naar het ziekenhuis bracht. Mazzel, ”het is Ramadan en dan moet je elke dag iets goed doen”.  Geweldig toch ?! Hij zou het zonder Ramadan ook gedaan hebben…..en ik ook. Wie goed doet, goed ontmoet. Kwam exact 14.30 in het ziekenhuis. Moest zelfs nog even wachten.

Samen met een mevrouw die veel te vroeg was. Ik vertelde dat mijn auto bij dat parkeerplaatsje stond en dat ik een taxi zou gaan bellen. Die mevrouw zei “ik wil u straks wel een slinger geven hoor”. Liefffff. Na mijn MRI toch maar weer de ANWB bellen. Zou nog steeds 90 minuten duren. Prima, tegen die tijd zou die mevrouw wel klaar zijn. Kreeg berichtje van de ANWB met  route -overzichtje van de helper in nood. Wat denk je…..over 4 minuutjes zou hij er zijn ! Geen mevrouw,  geen taxi. Telefoontje van de helper, dus ik zeg “ik ben op zoek naar een taxi”. Helper zegt: “ik kom u halen bij het ziekenhuis, en we rijden dan naar uw defecte auto”.  Hij had gezien dat ik al zo’n beetje 100 jaar lid ben en dat wel verdiend had.

Inderdaad, accu kaduuk. Gelukkig had hij een nieuwe in zijn auto. Vallend  boutje. Hij en ik op onze knietjes onder de auto zoeken….geen boutje. Ik speuren in de motorkap en ja hoor het boutje hing scheef op ’n ander boutje. Hij had een magneetje, boutje opgevist. Mocht bij de ANWB komen werken zei hij. De ANWB ging voor me rijden om me weer op de goede weg te krijgen.

Groet

Marianne

Bekijk hier alle blogs van Marianne van den Broek

 

Reacties

Terug naar boven