Blog: You never walk alone? Maar waarom voel ik het dan niet zo?
8 mei 2023
Vanmorgen las ik op de app van de Parkinson Vereniging een reactie op een berichtje waarop ik gereageerd had. Deze meneer of mevrouw besloot haar reactie op het bericht met de woorden “you never walk alone”. Heel gek maar toen ik deze woorden las, die niet eens aan mij gericht waren werd ik ineens heel verdrietig. Want ik voel me echt heel alleen. Ken ook niemand van mijn leeftijd met parkinson waarmee ik mijn bevindingen zou kunnen delen.
Ook bij mijn 'gezonde' familieleden hoef ik niet aan te kloppen. Ik ben de derde uit een gezin van zeven kinderen. Toen ik op de familie app schreef dat de neuroloog dacht dat ik parkinson had werd er heel wisselend gereageerd. Twee zussen reageerden echt meelevend en vroegen door, twee zussen reageerden met “sterkte” en dat was het, mijn oudste zus en mijn broer konden zelfs dat niet eens opbrengen en hun reactie was “dat is niet zo’n mooi bericht".
Daarna is er nooit meer aan me gevraagd hoe het met me gaat en of ik het aan kan. Nu is het wel zo dat we uit een gezin komen van “doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg” maar toch, je zus krijgt wel een slechte diagnose.
Van mijn man mag ik niks meer op de familie app plaatsen over mijn gezondheid. Want, zegt hij. Je doet er alleen jezelf pijn mee want hen interesseert het toch niet.
Maar het blijft pijn doen en lijkt steeds meer pijn te gaan doen. Als ik op een verjaardag of tijdens een etentje moeilijk overeind kan komen wordt er een beetje meewarig gekeken maar er is niemand die wat zegt. Daarentegen worden wel al hun kwalen bij mij neergelegd. Want ja, ik kan zo goed luisteren. Maar niemand vraagt hoe het met me gaat.
Iets dergelijks merk ik ook bij mijn collega’s en mijn vriendinnen. Zij leven wel mee tot op zekere hoogte. Maar vergelijken mij altijd met iemand die ze kennen en die het veel erger heeft dan mij. Want jij kunt alles nog. Dus met andere woorden “je moet niet zeuren”.
Het is een kort klaagblogje geworden deze keer, maar het moest er even uit.
You never walk alone. Wat een paar woorden bij een persoon teweeg kunnen brengen. Maar mezelf kennende pak ik mezelf gewoon weer op en denk dan altijd aan Barry Stevens bij de Soundmixshow. Vooral doorgaan. Dus dat doe ik dan ook, alleen of niet alleen.