De afgelopen maanden heb ik wel weer ondervonden wat Parkinson met een mens, en de omgeving, kan doen. Zelf moet ik behoorlijk opletten dat ik goed, veel, eet! Voor veel mensen, waaronder mijn schat,is het een probleem dat ze te zwaar zijn. Ik daarentegen moet AANkomen. Pak het grootste stuk, dat kan van alles zijn: koek, taart, vlees, ijs, chocolade, vis…alles gaat bij mij naar binnen. En dan zou je toch denken ‘die groeit dicht’. Nou, lieve mensen, niks is minder waar. Stiekempjes gaat er een paar onsjes af. De teller staat op 54,7 kilo. Dat vind ik te weinig dus haal links en rechts dingen in huis die goed voor me zijn. Voel me soms een vetgemest varkentje.

Vorige keer schreef ik over mijn val in de parkeergarage.  Ik was vóór die val blij dat mijn linkerarm en hand al een stuk beter was. Tennissen ging ook redelijk pijnloos. Wel vooraf een extra dosis. Dat werke 50 minuten en dan maakt de soepelheid plaats voor motorische problemen. Ben wel blij en gelukkig dat mijn mede-tennisvrienden geduld en mededogen hebben.

Ik heb sinds 2019 de #Duodopapomp. Voorheen hebben wij veel gereisd en ook veel gevlogen. Na de pomp niet meer. Mijn lief vond die reizen helemaal leuk, dus ik heb mijn (vlieg)angst aan de kant geschoven en verraste hem met 10 dagen Zakynthos. Ik zag wel een paar beren op de weg, stress is bij Parkinson een driedubbele boosdoener. Dat slaat veelvuldig 's morgens, zodra ik mijn ogen open, driedubbel toe. Mijn hele lijf doet pijn. Even mag ik janken van mezelf. Tegenwoordig mag ik trouwens van mezelf alles!🤪.

Vakantie: gezocht naar middagvluchten (ben ik op zn best)

Medicijnpaspoort via apotheker, Pomp paspoort had wat meer tijd en voeten in de aarde nodig. Toestemming aanvragen om medicijnen in handbagage mee te nemen.

Enfin , de grote dag was gekomen. Inchecken: poortje alarm, gefouilleerd, naar aparte kamer met 2 dames. Ze vonden het fijn dat ze het mochten zien want dat hadden ze nog niet meegemaakt ! Kan je nagaan, ik heb dat ding al 6 jaar. Neem aan dat er meer mensen met een pomp zijn. Maar misschien hebben zij ook nog niet gevlogen?! We hebben een heerlijke relaxte vakantie gehad. Normaal huurden we meestal een brommertje of auto.  Dit x niet  we gingen lopen, terug een taxi of duim omhoog liften. Voelde me net zo’n hippie. Eten was prima, Parki was alleen smorgens vervelend. Terug naar Nederland,  inchecken, ja hoor hetzelfde ritueel. Ineens zag ik iedereen onrustig worden…vertraging  vliegtuig stond met n mankement nog in Nederland. Even later nog meer onrust…De vlucht werd gecancelled, iedereen moest in  hotels en de.volgende middag naar Nederland. Nou, dat dacht deze dame niet ! Ik zei: ik ga vanavond naar huis, om medische redenen. De Tui mensen hadden het razend druk natuurlijk. Ik zag de Transavia balie met een vlucht naar Amsterdam en heb toen 2 tickets geboekt. Ons afgemeld bij een Tui medewerker. Weer inchecken  weer hetzelfde ritueel, weer 2 dames blij, ook zij hadden het nog nooit gezien.

Thuis weer snel terug in het ritme. Helaas waren ineens mijn darmen van de leg. Raar praatje misschien maar er was geen doorkomen aan. Obstipatie,  niet te kort  helse pijn. Begon snachts om 02.55 uur. Tegen de middag de huisartsenpost gebeld, klysma, extra paracetamol. Weer lang verhaal kort, na 2 dagen pijn zo goed als weg. Maar  het schijnt niet goed te mogen gaan…weer wat nieuws, stekende pijn in rechterknie. Die was nog steeds behoorlijk bldamevan de val. Gisteren naar fysio: hamstring en kuitblessure…even niet sporten.

Vandaar nu even tijd voor deze blog.

Groet,
Marianne

Ga terug naar alle blogs van Marianne