De groep, Scouters en Moving Beyond Limits

Jacob, Evelien, Ruben en ik zijn vrijwilligers bij Scouters. Julie en Karlijn werken bij de Stichting Moving Beyond Limits (MBL). Jitske en Akkenys kwamen via MBL bij de groep. Scouters.nl is een site voor hulpmiddelen, voor en door mensen met een beperking. Moving Beyond Limits wil bestaande wandelpaden ook geschikt maken voor rolstoelrijders en het lopen met een rollator. Samen maken we een keuzehulp voor offroad hulpmiddelen. De keuzehulp is nog niet klaar.

De hulpmiddelen die we testen:

1. De Veloped rollator
2. Extreme-x8-van-magic Electrische rolstoel
3. De Mountain-eTrike, een handbewogen rolstoel met elektrische ondersteuning
4. Scootmobiel-baja-wrangler-2
5. Outback-4x4-van-quantum, ook een elektrische rolstoel

Het plan was dat Karlijn in de scootmobiel zou starten en dat ik er in zou gaan rijden als ik moe werd. Wel een beetje spannend. Ik heb nooit eerder met een scootmobiel gereden, behalve in een showroom. Toen wilde ik in de handrem knijpen. Maar dat bleek een gashendel  te zijn. Ik reed een kartonnen wandje kapot… Maandag moet ik dus goed opletten en kan ik meteen oefenen voor later.

Stress

De weken voor half augustus nam de stress toe. Tijdens de hittegolf in augustus voelde ik me lamgeslagen. Ik sliep weinig. Op 4 én 12 augustus had ik last van boezemfibrilleren. Terwijl dat zelden vaker is dan eens per maand. 

Zondag 17 augustus had ik een fysieke rustdag, kreeg vriendin op bezoek en sliep zowaar goed. Iets dat zelden lukt als ik op reis ga. 

Op maandag 18 augustus om 04:15 wakker en om 04:30 opgestaan. Ik was vlot klaar met het ontbijt. Om 06:00 ging ik op mijn vierwielfiets naar het station en checkte om 06:29 in. Nog net met dalurenkorting. Ik stapte in Utrecht over, Evelien en Ruben stapten daar in. Samen reisden we naar Groningen.

Op weg

Om 09:42 waren we in Groningen. Bij de hoofdingang van het station zagen we Jacob in zijn Extreme X8 rosltoel, we vonden Karlijn en Julie in een naburige parkeergarage. Jitske en Akkelys hadden ons gespot en sloten aan. De geleende scootmobiel en rollator waren met Karlijn en Julie meegekomen. De rolstoel voor Evelien werd door de leverancier gebracht. Om 10:30 zat Evelien in de geleende rolstoel. Daan van Mobility Products nam haar eigen rolsoel mee in zijn bus. Ik oefende intussen vast even op de scootmobiel. Gelukkig had het ding geen gashendel die op de handrem van een fiets leek. Akkelys oefende met de Mountain eTrike. Mijn rugzak paste zowaar in het mandje van de Veloped Rollator. Fijn!

Kort na vertrek zagen we Joyce van RTV Noord met de camera. Karlijn zat op de scootmobiel, ik liep met de rollator. Al gauw bleef Karlijn achter. De scoot stopte steeds. Ze liet mij er op rijden, zelfde probleem. Ik durfde zo de drukke kruising niet over en nam de rollator weer. Karlijn belde met de leverancier. Hij zou na circa een uur bij haar zijn. Karlijn zou op hem wachten, wij liepen/rolden door. 

De rollator reed zwaar, ik moest steeds ‘tegen’ sturen om hem recht te laten rijden op de schuin aflopende wegen. Ook even een stoep op rijden vond ik lastig. Julie nam mijn rugzak op de rug. Het hielp iets, maar ik bleef het vrij zwaar vinden.

Route

We liepen al gauw op een fietspad langs het Julianakanaal. Je had daar nauwelijks door dat je eigenlijk nog in de bebouwde kom van Groningen liep. Kort daarna liepen/rolden we langs een groot meer, het Hoornsemeer, later het Paterswoldsemeer.

Na ongeveer 5,5 km van station Groningen was een mooi rustpunt met bankjes, deels in de schaduw. We hebben daar heerlijk gezeten. Een wandelaar die er al zat, tapete een paar blaren. Daarna liep hij verder. Na rust, drinken en lunch liepen we weer door. Een restaurant naast het pad was gesloten op maandag. Jammer.

Bij een waterpunt op ongeveer 10 km van Station Groningen weer heerlijk gezeten in de schaduw en de waterflessen gevuld. Twee oudere mensen genoten van het buiten zijn. Ze vonden ons groepje wel erg stoer. Ze waren met de auto. Ik overwoog om een lift te vragen. Maar na uitrusten ging het weer. Ik wilde heel graag nog even doorlopen. En iedereen hield rekening met me!
Julie wist te melden dat de reparatie van de scootmobiel niet gelukt was. Karlijn zou met bus en benenwagen proberen zich weer bij ons te voegen. Ook Ruben hield zich erg kranig. Hij was deze loopafstanden niet gewend, maar liep stug door.

Ongeveer 1 km later, toen ik een zakdoek zocht en naar mijn rugzak vroeg, bleek deze nog bij het waterpunt te staan. Julie liep meteen terug. Bij een T-kruising bleven we wachten. Ik kon weer lekker op de rollator zitten en uitrusten! Joyce van RTV Noord verscheen weer. Ze interviewde Jacob en mij. Ze was net klaar toen Julie zich weer bij ons voegde. Met mijn rugzak. Hoera! Zal ik haar een lift vragen naar ons slaapadres? Nee, ik was weer een beetje uitgerust. We gingen door. Ik liep met Jacob voorop, maar kon dankzij de rollator niet steeds op de route-app kijken en liep te ver door. Julie zag de afslag wel en riep ons terug. Vele eersten zullen de laatste zijn.

MBL heeft de route een klein beetje omgeleid en aangepast, zodat rolstoelen en rollators geen trappen op of krappe hekjes door hoefden. Rollers moeten dus niet klakkeloos de gewone bordjes, zoals op de foto hiernaast, volgen. Bij een steile trap liepen we door en daar sloot Karlijn weer aan. Verderop veranderde het asfalt in een zandweg. Karlijn zette het tweede voorwiel van de rollator op de grond. Het lopen op de zandweg ging goed. Maar wat was ik moe!

eTrike

Akkelys had al een paar keer aangeboden om te ruilen. Zij kon best een paar kilometer met de rollator lopen. De bediening leek me erg onhandig. Maar nu wilde ik toch wel heel erg graag zitten! Dus toch maar de eTrike proberen.

Ik stapte verkeerd opzij en struikelde over het linker achterwiel. Jitske voorkwam dat ik viel. Zitten. Fijn. Maar. Met links een beetje gas geven door te draaien. Met rechts sturen door heen en weer te gaan. Help! Met je handen/armen dus verschillende dingen doen. Dat is moeilijk voor parkinson-mensen en zeker voor een Parki die kapot-moe is… Maar het leek te gaan! Tjonge wat een gaaf ding! Wouw!

Het pad werd smaller, bochtiger, hobbelig… En toen viel ik om. De planten braken de val. Ik kwam weer overeind. Karlijn zette de eTrike overeind en Akkelys ging er weer in zitten. Karlijn nam de rollator. Kort daarna waren bij Appèlberg. Hoera! Een schaduwrijk terras en stoelen! Het was kwart voor vier. Tot mijn verbazing had ik 15 km gelopen!! Afgezien van een paar honderd meter op de scootmobiel en in de Trike! Goed gedaan Snoekie!

Afscheid

Na een drankje en uitrusten gingen de anderen naar Joyce van RTV Noord voor nog wat opnames. Ruben had overwogen met mij mee te gaan in de taxi, maar was weer uitgerust. De pannenkoek met spek had hem weer power gegeven. Hij liep door. Wat een bikkel! Akkelys en Jitstke namen afscheid; na de interviews met RTV zouden ze naar huis gaan, via Haren, waar hun auto stond.

Taxi’s bleken hier niet komen, vanwege de grindweg er naar toe. Julie bestelde een Uber, maar die zei ook steeds af. Tenslotte beloofde een van de medewerkers van het restaurant me naar het Nivonhuis te brengen. Zijn dienst zat er om 17:00 op. Hoera!

Julie was bij me gebleven, toen ik om 17:15 in de auto zat ging zij terug. Met de bus naar de parkeerplaats in Groningen, waar haar auto stond. En vandaar naar Amsterdam, waar ze woont.

Hondsrug

In Nivonhuis De Hondsrug kreeg ik mijn kamer. Snel douchen, daarna uitrusten! Kort daarna kwamen de anderen ook. Gezellig gegeten. Spelletje? Ik was te moe. Na de afwas samen met Ruben ging ik naar mijn kamer en om 21:15 naar bed. Goed geslapen tot ca. 03:00.

De tweede dag

Om 04:30 opgestaan. Tot mijn verbazing geen spierpijn na het vele 'tegensturen' om de rollator op de weg te houden. Mijn armen zijn vast genoeg getraind, door de vierwielfiets, waar dat ook bij nodig is. Later samen ontbijten, inpakken en de kamers schoonmaken. De rolstoel van Jacob was ’s nachts niet goed opgeladen. Met de oplader van Eveliens leenrolstoel laade de accu gelukkig weer flink op!

Om 10:15 vertrokken we. Het was een mooie wandelingm grotendeels onverhard. We hielden een korte rust in Midlaren, in de schaduw. Het pad liep vlak langs een hunebed, dat we bekeken. Karlijn beoordeelde onderweg de toiletten en noteerde of ze goed toegankelijk waren voor rolstoelen. 

De accu van Jacobs rolstoel was bijna leeg, we namen een kortere weg naar de lunch in Zuidlaren. Om 14:00 werd de leenstoel van Evelien opgehaald en kreeg ze haar eigen stoel terug. Wat had ze de leenstoel graag gehouden!

Terugreis

Om 14.35 bracht de bus ons naar Groningen. Met de trein van 15:18 reden we naar Utrecht. Daar stapten Evelien en Ruben uit. Karlijn stapte over op een trein naar huis. Ik op de trein naar Leiden. Vandaar met de fiets naar huis. Ongeveer 18:45 thuis.

Het waren fantastische dagen!

Evaluatie

Het waren heerlijke dagen. Zonder de rollator zou ik de 15 km ook niet gehaald hebben, denk ik. Het gaf steun en ik had geen last op mijn rug. Maar 15 km is echt teveel. Ik was nog een paar dagen moe. Zaterdagmiddag kreeg ik last van mijn rug. Na een leuke fietstocht. Ik realiseerde dat ik na dinsdag geen wandeling meer gemaakt had. Toeval?

Veel vrienden en kennissen zagen mij op het NOS journaal, voordat ik het zelf gezien had. Iemand zag het ook op TV Gelderland. Het artikel van RTV Noord gaf ook goede informatie. Mooi dat MBL dit voor elkaar gekregen heeft! En leuk dat zij samen met Scouters de keuzehulp maken. Zonder die samenwerking zou ik dit niet hebben meegemaakt.

Ga terug naar alle blogs van Ria Snoek