Eenmaal in het ziekenhuis werden er röntgenfoto's gemaakt. In de rechterhand bleken twee middenhandsbeentjes gebroken te zijn.  In de linker and en rechterelleboog zagen ze gelukkig geen breukjes. 

Ik kreeg gips om mijn rechterhand tot aan de elleboog. De duim en wijsvinger mochten buiten het gips blijven. Dat beek later een groot gemak! dankzij die vrije vingers kon ik zelf mijn ogen druppelen. Vervolgens ging ik naar huis. Gelukkig kon ik lopend naar huis, want ik woon vlakbij het ziekenhuis.

Thuis

De buurvrouw smeerde een boterham voor me en deed er kaas op, bleef nog even kletsen. Haar echtgenoot had mijn medicatie uit de automaat van de apotheek gehaald. Later bracht mijn andere buurman een warme maaltijd. De vriendin waar ik heen zou gaan en die ik op de Eerste Hulp afbelde, regelde reiki van het hulpteam.
Thuiszorg zou maandag een indicatie doen en vanaf dinsdag helpen met wassen of douchen en aankleden.

Vriendin Marijke beloofde me te helpen met douchen en aankleden. Machteld kwam, luisteren en wat redderen, o.a. de laatste dingen uit mijn vakantiekoffer opruimen. En een hoektafeltje verplaatsen, want die dinsdag zou ik zonwering krijgen en moet er ruimte zijn bij de vensterbank.

Rond half negen ’s avonds ging ik naar boven. Het lukte zowaar om een pyjamabroek aan te trekken. Daarna kreeg ik ook mijn T-shirt uit. En een glad pyjamajasje aan. Fijn! Daarna even uitrusten; om kwart voor tien deed ik het licht uit. Ik kon zowaar op mijn zij draaien.

De buurman bracht lunch en avondeten en bood aan meer te doen. Hij opende twee medicijnpotjes die ik niet open kreeg. Goud waard!

Marijke kwam, hielp douchen en deed de afwas. Terwijl zij de was ophing en schone lakens op mijn bed legde, lukte het mij mezelf te wassen en aan te kleden.

Gips en tips

Het lukte me eerst helaas niet mezelf de deur uit de jagen. Ik slaagde er wel in een paar boodschappen te halen bij de AH vlakbij. De kassière deed mijn aankopen voor me in de tas. 

Op de markt wilde ik plakken kaas halen. Maar helaas hadden ze geen snijmachine. Dan maar in plastic dichtgesealde plakken kaas bij AH halen. Het huilen stond me nader dan het lachen. De verkoopster maakte mijn nieuwe oogdruppelflesje open, dat ik had meegenomen, en na aankoop van mijn dichtgesealde kaas, maakte ze die ook open. Aardig!

Doorgaan

Maandag 14 september was ik in het ziekenhuis voor de gipswissel. De laatste dagen had ik wat meer pijn en leek het gips wat ruimer geworden.  De arts vertrouwde het niet en liet een CT-scan maken van mijn hand. Daarop was te zien dat er drie middenhandsbeentjes gebroken waren, geen twee. De positie van de botjes was gelukkig goed, er is dus geen operatie nodig. Nu werden vier vingers in het gips gepakt, in plaats van drie. Alleen mijn duim bleef er buiten.

’s Middags naar Shiatsu; ik kon zowaar zonder hulp opstaan van de grond. Tafelgenoot Yvonne haalde me daar op. Lekker gegeten bij Resto VanHarte. Daarna bracht ze me weer thuis. Wat zijn er toch veel lieve mensen in mijn kennissenkring!

Zelfs het druppelen van mijn ogen met mijn hand in het gips lukte. Flesje tussen de Knieën klemmen en open draaien. Oog open houden met de gipshand en druppelen. Ik druppel liggend, als je zit of staat zit het gips misschien meer in de weg.

Dankzij de tip om de sport BH via mijn voeten aan te trekken, kon ik elke dag een BH aan, terwijl ik maar tweemaal per week hulp had met douchen aankleden.

De volgende dag haalde ik boodschappen met mijn kar. Het lukte me om deze met één hand te besturen. Hoera! Een onscherpe foto, want wat is dat moeilijk, met je mobiel een foto maken met één hand!

Mobiel opladen met één hand

Mobiel opladen met één hand lukte ook. De stekkers bleven in de contactdoos zitten. Als ik mijn mobiel wilde opladen, klemde ik deze tussen de knieën en prutste het contactje in de juiste opening.

Eten met één hand

Een banaan gewoon 'losmaken' met één hand lukte me niet, met een snoeischaar ging het wel.

Probeer voor de grap eens met één hand je bord leeg te eten. In het begin bleef er toch wat van de maaltijd op mijn bord achter... Toen de pijn afnam kon ik een lepeltje tussen mijn ingegipste vingers steken. De vriendinnen bij Resto VanHarte noemden me, nadat ze uitgelachen waren, Kapitein Haak. 

Een soepkom of ontbijtkom kun je scheef zeten, bijvoorbeeld op een lepel of vork. Dan kun je de soepkom makkelijker leeg lepelen

Rits

Diverse buren, marktkooplui en onbekende passanten maakten de rits van mijn jas dicht. Er bestaan ritsen die je met een hand kunt sluiten, maar voor een paar weken...  Ik had de zipp-it nog niet aangeschaft en de magnetische rits ook nog niet.

Zonder gips

Op maandagochtend 6 oktober ging het gips eraf en na controle van de arts arts mocht het er af blijven. "Nog vier weken voorzichtig doen", adviseerde hij. Geen Biodanza. Hij wist niet wat het was, maar dat mag niet. "Je kunt vallen!" Tjonge, ik dans toch niet op mijn handen?! Ik antwoordde maar niet dat ik tijdens het lopen gevallen was. Dan mocht ik misschien ook vier weken niet lopen!

De hand was dik en stijf. Dat had ik verwacht, maar de pijn had ik niet verwacht. Die was natuurlijk toch wel logisch. Vooral de pink had 4,5 week niet kunnen bewegen, die was ook niet ‘krom’ gegipst. Die spieren moet ik weer lang zien te krijgen! De andere vingers protesteerden ook, als ik ze flink kromde. Maar met dat buigen rekte ik de spieren op, dus bleef ik de rest van de middag regelmatig mijn vuist ballen.

Zodra ik thuis kwam, deed ik de afwas. Lekker met de handen in warm water! En het eindelijk weer zelf kunnen! ’s Middag even computeren. Meteen de muis in de rechter hand. Hoera! Schrijven lukt ook weer met rechts. En ik kan weer zelf mijn brillenglazen poetsen.

Tijdens het avondeten bij Resto VanHarte kon ik weer met de rechterhand eten. Snijden lukte nog niet, dat deed mijn tafelgenootje.

De volgende dag douchen en haren wassen. Wat heerlijk. Douchen deed ik gisteren ook zelf, maar het haren wassen stelde ik uit. Ik vond het toch een beeetje eng. en dinsdagavond had ik een logee. Ik vond het een veilig idee dat er iemand in huis was. Het ging goed. Ik had haar niet nodig. Bij het ophangen van de was kon ik weer knijpers met rechts gebruiken!! 

De parkinsonfysiotherapeut gaf tips voor mijn hand: de vingers niet alleen buigen, maar ook strekken en spreiden. Handfysio was niet nodig, vond hij.

Donderdag kookte ik zelf: spinazie. Dat was goed te doen, vrijdag spruitjes (schoongemaakt gekocht), zaterdag witlof… Au, het snijden lukte nog niet goed. Dus in grote stukken hakken met links en koken in plaats van als rauwkost met appel en feta. Een kleine week later lukte het wel om de witlof klein te snijden! Fijn om weer rauwkost te eten! De kraan open draaien lukte eerst niet, nu wel.

Biodanza en fietsen

Donderdagavond ging ik weer dansen. Met een katoenen handschoentje om mijn 'zieke' hand, zodat de groepsgenoten er voorzichtig mee zouden zijn. Ik liep er naar toe, Margreet bracht me thuis. Heerlijk!

Als ik in de handrem van de fiets kan knijpen met de rechterhand mag ik weer fietsen, adviseerde de fysiotherapeut. Dat probeerde ik zondag, maar het ging niet. Helaas. Het leek me ook wat vroeg, maar ik wil zo graag. Dus appte ik Yvonne dat ik graag mee terug reed na het eten bij Resto. Van Shiatsu naar Resto kon ik wel lopen. Om 17.30 stond ze bij de Shiatsu voor de deur. Lief. Want het eten begint om zes uur en om dan om vijf voor zes binnen te komen is niet echt fijn.

Het gaat vooruit, maar langzaam

Ineens kan ik weer mijn oogdruppelflesje inknijpen, een gewone broek aan (met rits en knoopje) in plaats van een trainingsbroek. Zelf douchen en haar wassen zonder dat er iemand in huis is, vind ik niet eng meer.

Nu hopen dat ik snel weer kan fietsen! Ik ben nu eenmaal ongeduldig...

Ga terug naar alle blogs van Ria Snoek