Berichten over Blog: denken en emotie

Ik kwam recentelijk onderstaande tekst tegen en die heb ik in een zelf gemaakte foto verwerkt. De schoonheid en zachtheid van de opkomende zon op de achtergrond met een keiharde confronterende tekst op de voorgrond. Een omschrijving die ik zelf niet beter kon bedenken. Een waarheid als een koe.

Vanmorgen las ik op de app van de Parkinson Vereniging een reactie op een berichtje waarop ik gereageerd had. Deze meneer of mevrouw besloot haar reactie op het bericht met de woorden “you never walk alone”. Heel gek maar toen ik deze woorden las, die niet eens aan mij gericht waren werd ik ineens heel verdrietig. Want ik voel me echt heel alleen. Ken ook niemand van mijn leeftijd met parkinson waarmee ik mijn bevindingen zou kunnen delen. 

Joesje is mijn kleindochter en ik ben helemaal weg van haar. Iedere woensdag rijden mijn vrouw en ik naar Utrecht om op haar te passen.

Ik ben vandaag zo heppie, zo heppie deze dag … Niks heppie, maar irritatie, weerstand, opvliegend, verdriet, kribbig en af en toe moedeloosheid Mijn gemoedstoestand ligt ondersteboven, is onvoorspelbaar en vliegt alle kanten op. Van binnen loop in tegen de muren op. Ik ben de weg kwijt.

Nadat er in november een verhoogd toilet is geplaatst, wat een hele klus bleek te zijn want de loodgieter heeft er 6 uur over gedaan met behulp van collega in de middag, is waarschijnlijk een scheur ontstaan in de standpijp en is de boel gaan lekken.

“Alles is veranderd
Alles is hetzelfde
Alles is kapot
Alles doet het nog
Alles staat stil
Alles gaat door alles heen
Er is niets meer dat ik zeker weet”

Ik denk dat wij het als ervaringsdeskundige en als partners en familie van iemand met de ziekte van Parkinson steeds meer als levensmotto gaan beschouwen om in het ‘NU TE LEVEN’ en het misschien wel als kunst verheffen hebben.

Op 23 maart overleed Dries thuis, ik was net even de kamer uit omdat de telefoon ging. Zelfstandige mensen overlijden graag alleen las ik in een vaktijdschrift. En zelfstandig was Dries. Pas op het allerlaatst liet hij zich wassen (door de thuiszorg).

Vanmorgen sinds lange tijd weer eens de fiets gepakt. Door omstandigheden had ik 2 maanden niet gefietst. Ik pakte dus vanmorgen mijn (elektrische) fiets uit het schuurtje en drukte op het knopje van het display om hem aan te zetten.