Berichten over Onderzoek: nieuws

Bij vasculair parkinsonisme treden net als bij de ziekte van Parkinson bewegingsproblemen op. Het is in het beginstadium lastig om onderscheid te maken tussen beide ziektes. Een recent Russisch artikel bespreekt veranderingen in het bloed en het ruggenmergvocht die typisch zijn voor ieder van deze aandoeningen. Deze kennis zou kunnen bijdragen aan het eerder stellen van de juiste diagnose, wat belangrijk is bij de bepaling van de behandeling.

Bundel alle kennis en techniek over hersenen en breinstimulatie van de Radboud Universiteit en de Universiteit Maastricht, voeg er een flinke dosis AI-expertise aan toe en wat krijg je dan? Een platform dat bruist van de ambitie om nieuwe toepassingen te ontwikkelen voor niet-invasieve, gepersonaliseerde breinstimulatie. Van langdurige stress tot en met parkinson, en van neurofeedback tot en met focused ultrasound: deze wetenschappers willen de mogelijkheden om hersenen bij te sturen aanzienlijk uitbreiden en verfijnen.

Recent zijn er verschillende studies gestart naar de ontwikkeling van nieuwe medicijnen en behandelmethodes tegen de ziekte van Parkinson (PD) en de atypische parkinsonisme variant MSA.

Een Duits onderzoeksteam wilde graag weten hoeveel risico patiënten uit beide groepen bereid waren te aanvaarden. De hypothese hierbij was dat mensen met MSA een hogere bereidheid tot het nemen van risico's zouden hebben. Die veronderstelling was gebaseerd op het feit dat die ziekte sneller verloopt, er geen behandelingen ter verlichting bestaan en op den duur terminaal is. Dit bleek echter veel genuanceerder te liggen; de risicobereidheid bij deze groep vertoonde zeer grote onderlinge verschillen, maar was alleen op enkele punten veel hoger dan die van de groep met PD.

Mensen met de ziekte van Parkinson ervaren vaak spraakproblemen, wat grote invloed heeft op hun sociale interactie en kwaliteit van leven. Logopedische behandeling kan helpen, maar voldoende oefenen is een uitdaging. Het project Implementatie van PERSPECTIVE-innovaties in logopedische behandeling van volwassenen met de ziekte van Parkinson richt zich op een bredere en efficiëntere inzet van digitale hulpmiddelen, zoals de Voicetrainer-app. 

Er zijn aanwijzingen dat ontstekingsreacties een belangrijke rol spelen in het ontwikkelen van parkinson. Het ligt daarom voor de hand om te kijken of middelen die ontstekingsreacties remmen iets doen op parkinson. In de studie die we hier bespreken, is onderzocht hoe vaak parkinson optrad bij mensen die voor auto-immuunziekten, zoals reuma of psoriasis, ontstekingsremmers namen. 

Na uitgebreid wetenschappelijk onderzoek kan een medicijn soms voor een andere ziekte gebruikt worden dan waarvoor het ontwikkeld werd. In het Engels heet dat drug repurposing: het gebruikmaken van bestaande, en al goedgekeurde, medicijnen voor nieuwe toepassingen. In Groningen loopt een onderzoek naar het gebruik van het bestaande medicijn ambroxol voor mensen met de ziekte van Parkinson, de GREAT-studie. Arts-onderzoeker Olav Siemeling is betrokken bij dit onderzoek in het UMCG en vertelt erover.

Binnen het Expertisecentrum voor Parkinson en Bewegingsstoornissen van het Radboudumc heeft een onderzoek plaatsgevonden onder de naam 'Orchestra'. In deze studie werd een nieuw medicijn voor de ziekte van Parkinson onderzocht. In januari van 2025 is dit onderzoek gestopt. Hoogleraar Bas Bloem legt uit waarom.

Diepe hersenstimulatie (DBS) is een behandelmethode bij gevorderde parkinson die bewegingsklachten kan verlichten. Een recente studie laat zien dat DBS mogelijk ook een remmend effect heeft op de ontstekingen die kenmerkend zijn voor de ziekte van Parkinson. De methode zou daarmee niet alleen symptoombestrijdend, maar mogelijk ook ziekteremmend zijn.

Het aantal volwassenen met de ziekte van Parkinson groeit wereldwijd. Deze ziekte heeft veel invloed op het dagelijks leven, met name door traagheid en stijfheid bij bewegen. Uit eerder kleinschalig onderzoek bleek het 22q11.2 deletiesyndroom (22q11.2DS) een risicofactor voor parkinson. Hoe vaak deze ziekte precies voorkomt bij 22q11.2DS was alleen nog onduidelijk. Emma Boersma-von Scheibler en collega’s hebben daarom een internationaal onderzoek gedaan bij 856 volwassenen met 22q11.2DS.