Berichten over Blog: bewegen

Op 3 november trok ik mijn wandelschoenen aan toen ik het weer voelde bonken. ECG (hartfilmpje) gemaakt met mijn horloge. Ja hoor, het was weer zover: atriumfibrilleren (boezemfibrilleren, fibrilleren van de hartkamer).

James toornt aan het fundament van mijn zijn. Met zijn tomeloze inzet blijft hij werken aan het aantasten van mijn fundering en daarmee dus ook het afbreken daarvan. Een fundering die ik in de afgelopen 54 jaar met de grootst mogelijke zorgvuldigheid heb opgebouwd en onderhouden.

Ja, leven met parkinson, hoe is dat eigenlijk? Ben ik er de hele dag mee bezig? Nee, maar ik voel het wel elke dag. Lees ik alles wat ik kan krijgen als het over parkinson gaat? Nee, absoluut niet. Kijk ik ParkinsonTV? Nee, ook niet. Lees ik het magazine van de Parkinson Vereniging? Nou eigenlijk ook niet echt. Ik laat het een beetje op me afkomen zoals het is en wil mij nog niet te veel verdiepen in hoe het in de toekomst gaat worden.

De wandeling op woensdag 2 oktober begon 09.45 uur. Maar al om 10.30 uur ging het lopen heel moeizaam. Ik kon bijna geen voet meer voor de andere zetten. Nog een half uur tot de koffie. Dus nam ik toch maar de medicatie van half twaalf alvast in.

Afgelopen juni zou ik weer 2 etappes van het Pieterpad gaan lopen. Maar omdat ik de donderdag ervoor met hartritmestoornissen op de spoedeisende hulp terecht kwam ging dit dus niet door. Alhoewel… we zijn wel naar Coevorden gegaan dat weekend en omdat ik me weer goed voelde mocht ik van mijn echtgenoot een halve etappe lopen. Ik heb wel moeten praten als Brugman voor hij er mee instemde.

Mijn DBS-reis, op weg naar De Beste Sabine?

In juni besloot ik wat meer te gaan fietsen. Iedere keer als ik naar het dorp fietste, probeerde ik de elektrische ondersteuning lager te zetten. Vaak stond die nog op 'sport' of 'turbo', want dat fietst natuurlijk lekker makkelijk. Maar nu wilde ik mijn beenspieren wat meer aan het werk zetten. Ik had me namelijk ingeschreven voor Bike voor Parkinson op 7 september in Valkenburg.

Je hoort er steeds vaker over: boksen helpt de parkinsonpatiënt. Beweging is sowieso goed. Oefenen met het maken van grote bewegingen helpt om de fijnere motoriek niet te snel achteruit te laten gaan.

Gastblog door Ella Sprengeman

Mijn oma heeft al enkele jaren parkinson. Ik heb van dichtbij gezien hoe deze ziekte haar leven heeft veranderd en welke obstakels ze dagelijks moet overwinnen. Wat mij echter ook is opgevallen, is hoe haar hond een bron van steun en vreugde voor haar is geweest. Honden bieden niet alleen gezelschap, maar kunnen ook helpen bij het verminderen van stress, het aanmoedigen van lichaamsbeweging, en het bieden van structuur en routine in het dagelijks leven.

"Hoe gaat het met je? Je schrijft niet meer zo veel", vroeg een van mijn volgers.
Het gaat naar omstandigheden best heel aardig. In augustus heb ik het fotoarchief dat ik van mijn vader heb op het stamboomgedeelte van deze site gezet, dat was veel. Toevallig zag ik dat zijn autobiografie al 26 keer was gedownload, terwijl ik dat pas in mei van dit jaar plaatste. Leuk!
Ook bij Scouters was veel werk te doen. En ik heb veel gefietst, gelopen en bij mijn vriendin in de achterhoek gelogeerd. Maar ik zal jullie weer even bijpraten.