Berichten over Blog: bewegen

Het zijn de onverwachte dingen die het leven leuk maken.

"U heeft last van een trillende pink?"

"U bent bang dat u de ziekte van Parkinson heeft?"

"U moet niet gelijk het allerergste denken..."

Dat parkinson en qi gong iets met elkaar te maken hebben werd me duidelijk na mijn diagnose in 2003. Een vriendin maakte mij attent op het Parkinson Recovery Project, een aanpak van parkinson die is gebaseerd op de traditionele Chinese geneeskunst, inclusief meridianen en acupunctuurpunten. Qi gong is daar een praktische uitwerking van en ik had het geluk dat er een qi-gonglerlaar tien straten verderop woonde en les gaf in zijn eigen woonkamer.

Ze zal een jaar of 5 zijn, helder blauwe ogen, lichtblond haar. Ze is met haar moeder meegekomen naar een proefles van Dans op Recept, bewegen op muziek voor mensen met parkinson. Daar wou ze liever naartoe dan spelen met een vriendinnetje.

Ik was 50 en kende mezelf goed. Mijn eigenaardigheden, mijn onhebbelijkheden, mijn (voor)liefdes, mijn humor, mijn smaak, mijn kwaliteiten, mijn energie. Ik ben inmiddels 54 en ik weet steeds minder goed wie ik ben. Ik heb er vreemde onhebbelijkheden bijgekregen. Mijn kwaliteiten brokkelen een beetje af. Mijn voorkeuren zijn duidelijker, mijn liefde voor anderen is groter of soms juist verdwenen. Mijn humor komt en gaat - mijn lach ook. Mijn oude energie speelt verstoppertje en is steeds vaker onvindbaar. En mijn smaak is ronduit onbetrouwbaar geworden.

Nabestaanden café Leiden, stamceldonor zijn? Afspraak afzeggen.

Afgelopen dagen is de ziekte van Parkinson weer volop in het nieuws. Niet zonder reden overigens. Volgend weekend vindt er een groot Parkinson evenement plaats in Nijmegen. Vanuit het expertise centrum aldaar zullen zowel ervaringsdeskundige, specialisten en alle andere aan Parkinson gerelateerde disciplines een weekend lang spreken over de voortgang en ontwikkelingen op dit gebied.

Dat is in het eerste jaar na de parkinsondiagnose mijn grootste angst. Deze angst wordt werkelijkheid in de eindbeelden van de film 'Spoorloos'. De hoofdpersoon wordt wakker in een doodskist diep onder de grond en hij heeft er (onbewust) zelf voor gekozen. Einde van de film.

Het was mooi weer. Soms wat warm, soms wat nat. Ik ben denk ik maar 1 of 2 keer die maanden natgeregend. Terwijl ik ‘iedereen’ hoorde klagen over de slechte zomer!