Berichten over Blog: bewegen

Ik ben deze week jarig. En vandaag heb ik het al voor de meeste mensen gevierd. Het is tijd voor een terugblik.

Ik denk dat ze amper 35 is. Ze staat tegenover me met haar bokshandschoenen en volgt de instructies. Links, rechts, linkerhoek, rechterhoek. Haar kracht verrast me en brengt me bijna uit evenwicht. Ik sla enthousiast maar zacht terug. Het gaat haar te langzaam, ze is blij dat zij na mij weer mag slaan. Ze trappelt, springt bijna en stoot wederom met een onverwachte kracht tegen mijn handschoenen. Ze is boos. Ze heeft parkinson en ze is te jong. Veel te jong.

Ik heb al een hele tijd dat ik het gevoel heb, dat ik te soepel ben. Ik heb een duodopapomp. Als ik teveel medicatie krijg, gaat het niet omdat ik te soepel ben. Als ik te weinig medicatie krijg ben ik te stijf en is het rustig denken ook een beetje moeilijk.

Rik Bronkhorst maakte een vlog met als thema 'Zinvol bezig zijn'. Hierin deelt hij zijn ervaringsdeskundigheid en geeft hij tips, onder andere over hulpmiddelen waar hij baat bij heeft. 

Lange afstandspaden lopen als remedie tegen een slopende hersenziekte, is dat mogelijk? Dat is de vraag die blijft hangen na het lezen van het derde boek Landlijnen van Raynor Winn. Ze hebben het weer geflikt, Raynor Winn en haar man Moth. Ze hebben opnieuw 1600 km gelopen, dit keer van Noord-Schotland naar de Engelse Zuidkust. Wat in 2013 begon als een wanhoopsdaad nadat ze hun huis waren kwijtgeraakt en Moth een ernstige diagnose had gekregen, is nu een bewuste strategie geworden. Lange afstandspaden lopen. In een interview in de Flow beschrijft  Raynor wat het lopen van het kustpad in 2013 voor hun gedaan heeft. ‘Die kaart met die lijn om te volgen gaf ons een reden om ’s morgens op te staan. Het was een manier om controle terug te krijgen over ons leven. Geen behandeling, geen genezing, geen weg terug. Ik kon het niet accepteren’.

Maandag 19 augustus 2013 heb ik een Deep Brain Stimulation operatie ondergaan. Nu, bijna 5 weken na de operatie, weet ik nog steeds niet wat de chirurg precies in mijn hoofd heeft uitgespookt. Maar dat hij iets gedaan heeft blijkt uit het feit dat ik dit verslag met twee handen typ en dat was voor de operatie niet mogelijk. De tremor(trilling) in mijn rechterhand was zo sterk dat ik alleen met mijn linkerhand kon typen en letters met de rechterhand getypt vaak in grote getale onbedoeld op het beeldscherm verschenen.

Er stond een gedicht in de krant. Het gedicht is van Jules Deelder. Het gaat over voetbal en ik kende het niet. Er staat ook een commentaar bij. De sportverslaggever Paul Onkenhout schrijft over dit gedicht: “Deelder is erin geslaagd in 28 woorden één van de meest bepalende naoorlogse momenten uit de Nederlandse geschiedenis te vangen en te ontleden”.

Het is nu half 10 en ik lummel nog steeds in mijn pyjama rond. Ik kom er niet toe om mij aan te kleden. Gisteren heb ik gewerkt en gisteravond lag ik al voor tienen op bed. Trouwens het hele weekend lag ik er al vroeg op. Of het nu een bijwerking is van de nieuwe harttabletten? Maar ik slaap de laatste dagen zeer vast en word dan stram, stijf en suf wakker. Ook merk ik dat de parkinsonklachten toenemen.

Zaterdag 29 april: wandeling  van Oudewater naar Haastrecht. Deze wandeling werd georganiseerd door een vrijwilliger van TeVoet, dè vereniging van hoeders van het onverharde pad. TeVoet behartigt in Nederland al ruim 25 jaar de belangen van de recreatieve wandelaar en zet zich in voor behoud, verbetering en uitbreiding van onverharde paden.