Berichten over Blog

Bij de ziekte van Parkinson horen pillen, veel pillen. En dus ook veel strips en potjes waar die pillen in zitten. De potjes zijn voorzien van een kinderbeveiliging en daar zit hem het probleem.

De neuroloog zei tien jaar geleden tegen Hans: “Meneer Gerretsen u heeft Parkinson, maar daar gaat u niet dood aan.” 

Het zijn roerige tijden. Corona is na twee jaar nog maar net enigszins onder controle of het volgende virus dient zich alweer aan. En deze variant is zo mogelijk nog moeilijker te bestrijden dan alle voorgaande Corona mutaties.

Vermoeidheid speelt mij regelmatig parten. Het is geen vermoeidheid die ik relateer aan slaapgebrek.

Ik slik mijn cynisme in. Ik begrijp de verwarring. Ik weet ook wel dat er een zekere overlap tussen ouderdomsklachten en parkinson bestaat.

Voor controle is nodig dat je de feiten kent. Wie feiten wil kennen moet nieuwsgierig zijn. Wie nieuwsgierig is, stelt vragen. Wie vragen stelt, vindt af en toe een antwoord. Dat maakt je niet alwetend.

Parkinson heeft me er van bewust gemaakt, hoe gevoelig ik ben voor wat anderen er wel niet van zullen vinden. 

We hadden in een weekend zes logés: vier kleindochters en één stel ouders. De andere ouders zouden zondagmiddag hun dochters weer komen ophalen en een hapje mee-eten. 

Op donderdag had ik een afspraak met de oefentherapeute. Ik heb haar die ochtend drie kwartier gesproken.