Berichten over Blog

“Alles is veranderd
Alles is hetzelfde
Alles is kapot
Alles doet het nog
Alles staat stil
Alles gaat door alles heen
Er is niets meer dat ik zeker weet”

Plant adopteren in de Hortus Botanicus Leiden

Op 28 maart had ik een lunch afspraak in de hortus. Gezellig bijkletsen met Wilma* (niet haar echte naam) en daarna een loopje door de hortus. Onder andere langs een plant die zij geadopteerd had, ter herinnering aan haar overleden echtgenoot. 

Een professor staat voor de klas. Pakt een vaas, vult deze met stenen en vraagt aan zijn studenten of de vaas vol is. Ze vinden van wel. Hij  doet er kiezelsteentjes bij. Deze vallen in de lege ruimtes tussen de grotere stenen. Weer vraagt hij de studenten of de vaas vol is en ze knikken allemaal. Vervolgens laat de professor zand in de vaas stromen. Dit vult ook de laatste lege ruimtes op. Opnieuw vraagt hij of de vaas vol is. De studenten zijn het er allemaal over eens. Nu is de vaas toch écht vol.

Ben maar weer eens in de pen geklommen. Het was gisteren een veel bewogen dag!

Tot nu toe stonden Marg haar pillen in de badkamer op een tafeltje naast de wastafel. Hoe meer pillen ze kreeg hoe krapper het tafeltje werd. Tot ze bedacht een rekje op te hangen voor de doosjes en de potjes. We hebben het samen opgehangen.

Normaliter ben ik gewend vanuit een positieve houding en met een vleugje humor mijn bevindingen met betrekking tot parkinson te delen. Er is echter een item, waar ik mezelf al jong in getraind heb, en dat is het kunnen verdragen van ongemak zoals jeuk.

Een vriendin (haar man was een goede vriend van mijn echtgenoot, hij had Parki al heel lang, en overleed februari 2022) vertelde me vorige maand (februari 2023) dat in Japan al gentherapie werd ingezet om de ziekte van Parkinson te GENEZEN! Wouw. Een paar dagen later las ik in Parkinson Nieuws, dat een groep wetenschappers in Nederland subsidie kreeg van ParkinsonNL, in verband met onderzoek naar genthearpie bij parkinson. Tjonge, dat is hoopgevend! 

Tegen de tijd dat de arm zo goed als weer genezen was (ja ja, ik begon mijn oefeningen al bijna weer te vergeten) sloeg Parki me met de zweep! Enorme pijn in de rug ’s nachts en de grootste moeite om van het toilet af te komen. De toiletverhoger was al weer een paar weken terug naar de uitleen, omdat ik hem niet meer nodig had.

Daar ben ik weer. Tijd vliegt. Eerlijk gezegd moet ik elke ochtend even goed nadenken wat voor een dag het is. Dat ga je krijgen als je elke dag ‘vrij’ bent en manlief ook de hele dag om je heen fladdert. Met mooi weer gaat hij lekker de hort op. Helaas heeft hij een zeer pijnlijke linker schouder en allerlei kleine mankementjes steken de kop op. Ja, ja we worden oud(er).