Berichten over Blog

Ik zag op de website van de Parkinson Vereniging de slogan, “Laat Parkinson niet winnen”. Word lid van de Parkinson Verenging.

Zaterdag 29 april: wandeling  van Oudewater naar Haastrecht. Deze wandeling werd georganiseerd door een vrijwilliger van TeVoet, dè vereniging van hoeders van het onverharde pad. TeVoet behartigt in Nederland al ruim 25 jaar de belangen van de recreatieve wandelaar en zet zich in voor behoud, verbetering en uitbreiding van onverharde paden.

Dit gebeurt er als je parkinson krijgt. Het raakt iedereen. Het leven van je partner verandert, je kinderen maken zich zorgen, familie en vrienden schrikken.Omdat iedereen in het systeem met elkaar verbonden is, heeft het ook effect op iedereen als iemand iets overkomt.

Dat voel ik over mij heen komen na mijn gesprek met mijn parkinsonverpleegkundige. Eerst ging het over hoe ik mij voelde en over de freeze momenten. Mijn medicijngebruik. Ook werd mijn gevoel in de dagbehandeling besproken.

Het is inmiddels 3 jaar geleden dat de duodopa-pomp bij mij geplaatst is. De blogs die ik toen schreef zijn samengevoegd. Het resulteerde in de het boekje : Parkinson…loop naar de pomp!!

Beste Hans,

Wanneer ik er niet was geweest
dan had je hier niet gezeten.
Dank zij mij openen zich wegen
die anders gesloten bleven.
Je doorkruist diepe dalen
die je anders haad vermeden.

Ik kwam recentelijk onderstaande tekst tegen en die heb ik in een zelf gemaakte foto verwerkt. De schoonheid en zachtheid van de opkomende zon op de achtergrond met een keiharde confronterende tekst op de voorgrond. Een omschrijving die ik zelf niet beter kon bedenken. Een waarheid als een koe.

Vanmorgen las ik op de app van de Parkinson Vereniging een reactie op een berichtje waarop ik gereageerd had. Deze meneer of mevrouw besloot haar reactie op het bericht met de woorden “you never walk alone”. Heel gek maar toen ik deze woorden las, die niet eens aan mij gericht waren werd ik ineens heel verdrietig. Want ik voel me echt heel alleen. Ken ook niemand van mijn leeftijd met parkinson waarmee ik mijn bevindingen zou kunnen delen. 

We hadden een heerlijke zomer; ik fietste en wandelde veel. Van de neuroloog mocht ik wat meer neupropleister plakken, dus ik kon Parki ook weer de baas.