Berichten over Onderzoek: nieuws

De afgelopen jaren heeft de Parkinson Vereniging, onder projectleiding van de Vereniging voor Samenwerkende Ouder- en Patiëntenorganisaties (VSOP) voor zeldzame en genetische aandoeningen, gewerkt aan de totstandkoming van de Kwaliteitsstandaard Atypische Parkinsonismen. Hieraan werkten vertegenwoordigers mee van alle beroepsgroepen die betrokken zijn bij de zorg voor mensen met atypische parkinsonismen.

‘Pharmacokinetic evaluation of a pulmonary administered levodopa dry powder formulation in Parkinson’s disease’ 

RTPO 949

NL nummer: 54225.099.15

Achtergrond

Opname van levodopa in het bloed van een via de mond ingenomen levodopa tablet verloopt relatief langzaam en met grote variatie binnen en tussen personen, waardoor het enige tijd kan duren voordat de levodopa gaat werken. Het zou fijn zijn wanneer levodopa snel werkt bij mensen die zich door een lage levodopa spiegel tijdelijk niet zo lekker voelen, zodat zij zich sneller beter gaan voelen. Er zijn verschillende medicijnen beschikbaar die via de longen in het lichaam worden opgenomen, met zogenaamde inhalatoren. Wanneer ook levodopa goed via de longen in het bloed kan worden opgenomen, zou het veel sneller kunnen werken dan een levodopa tablet die via de mond wordt ingenomen. Uit een eerder onderzoek met levodopa voor inhalatie, uitgevoerd door Civitas in de Verenigde Staten, is al gebleken dat levodopa wordt opgenomen via de longen. Maar levodopa per inhalatie is nog niet als medicijn beschikbaar in Europa.

Door: Werkgroep Wetenschapsnieuws

Diepe hersenstimulatie is effectief in het behandelen van zowel motorische als niet-motorische parkinsonsymptomen. Het gunstige effect van diepe hersenstimulatie op niet-motorische parkinsonsymptomen is al vaker aangetoond, maar slechts meteen of tot 6 maanden na de operatie. Er is nog nooit op een correcte manier onderzoek gedaan naar de langdurige effecten van diepe hersenstimulatie op niet-motorische parkinsonsymptomen. Daarom is in dit onderzoek gekeken naar het effect zowel 5 als 24 maanden na de operatie en is dit vergeleken met scores van vóór de operatie.

Door: Werkgroep Wetenschapsnieuws

Aan het uiteinde van zenuwcellen bevinden zich blaasjes die neurotransmitters bevatten, zogenaamde synaptische blaasjes. Neurotransmitters zijn een soort boodschappers die informatie uitwisselen tussen hersencellen.  

Verstoring van de communicatie tussen cellen in de hersenen lijkt een belangrijke rol te spelen in het ziekteproces van de ziekte van Parkinson. Dat concludeert Thaiany Quevedo Melo in haar proefschrift. Ze vond daarbij ook twee mogelijke aangrijpingspunten voor medicatie tegen Parkinson. 

De ziekte van Parkinson kan zich verschillend uiten per patiënt, met ieder zijn/haar eigen symptomen en ernst. Tot voor kort was er nog geen biologische verklaring voor deze verscheidenheid tussen patiënten. Maar een onderzoeksgroep aan Colombia University heeft gevonden dat het eiwitgehaltes in de ruggenmergvloeistof gekoppeld zijn aan specifieke parkinsonsymptomen. Bij dit onderzoek waren 120 matig gevorderde parkinsonpatiënten en 100 gezonde vrijwilligers betrokken. Verschillende biologische stoffen werden gemeten op twee tijdstippen over twee weken.

Dagmar Hepp, neuroloog in opleiding, deed onderzoek naar de onderliggende ziektemechanismen van visuele hallucinaties (het zien van dingen die er niet zijn) bij de ziekte van Parkinson. Uit Hepps onderzoek komt naar voren dat Parkinsonpatiënten met hallucinaties meer cognitieve problemen, zoals een gestoorde aandacht, en meer uitgesproken symptomen van angst, depressie en een verstoorde slaap hebben dan Parkinsonpatiënten zonder hallucinaties. Hepp: "Tekorten aan andere boodschapperstoffen in de hersenen dan dopamine, zoals acetylcholine, zouden een rol kunnen spelen bij het ontstaan van zowel de hallucinaties als deze andere symptomen." Dagmar Hepp promoveert op 10 januari bij VUmc.

Er is enig bewijs dat roken en het moment waarop parkinsonsymptomen zich manifesteren met elkaar te maken hebben. In deze studie werden 262 deelnemers bevraagd over hun huidige en vroegere rookgewoontes, met name hoe lang en hoeveel ze gerookt hadden. Ze werden ook bevraagd over gedragsstoornissen, depressie, slaapproblemen, reukproblemen (hyposmia) en obstipatie.

In 1982 werd Dr. Bill Langston, neuroloog, verzocht een bijzondere patiënt te onderzoeken. De patiënt was duidelijk wakker maar vertoonde geen of hoogstens onvrijwillige bewegingen. De artsen van de neurologie-afdeling en die van de psychiatrische afdeling konden het niet met elkaar eens worden over de diagnose. De neurologen dachten aan een psychiatrische kwaal, de psychiaters dachten aan een neurologische oorzaak. De voorlopig gestelde diagnose was catatonische schizofrenie (niet kunnen bewegen door psychisch trauma). Dr. Langston had ervaring met patiënten met catatonische schizofrenie en kon daarom vaststellen dat bij deze patiënt de rigiditeit meer op de ZvP wees. Met behulp van de media ontdekten ze al snel zes vergelijkbare gevallen. Deze hadden gemeenschappelijk dat ze allen eenzelfde nieuwe heroïnevariant hadden gebruikt. Deze heroïne bleek uit MPTP te bestaan in plaats van MPPP. De symptomen van deze patiënten leken sterk op die van de ZvP en toedienen van L-dopa leidde direct tot veranderingen zoals bij de ZvP.