Berichten over Blog: naaste

Toen we te horen kregen dat Hans parkinson had, realiseerde ik me totaal niet dat deze ziekte ook een enorme impact op mijn leven zou krijgen.

Gauw even wat boodschapjes doen. Ze houdt me tegen met haar winkelwagentje. “Ik zag Hans en jou laatst lopen. Wat is er met hem?”

Begin oktober 2015 kreeg ik de diagnose Parkinson. Het rationele deel in je zegt dan “zou best wel eens kunnen en het verklaart het nodige”. Je emotionele kant dendert eroverheen “nee dat ben ik niet, met die Parkinson, dat zijn trillende oude mannen en ik wil dat niet”. Je hebt alleen niet zoveel te willen, maar daar kom je vanzelf achter.

De neuroloog kijkt ons aan, ziet onze tranen en zegt: ‘Ja, het is een rot ziekte’. Ze heeft ons zojuist verteld dat Marg de ziekte van Parkinson heeft. We hadden al een vermoeden, maar de klap is er niet minder om. Nu is het echt, nu hebben haar klachten een naam.

Het is woensdag 13 november voor heteerst gaan we naar het Parkinson Café in Groningen. Vandaag spreekt prof. Teus van Laar verbonden aan het UMCG. Dit is de tweede kennismaking met andere patiënten, al moet ik wel zeggen dat het woord patiënt de lading niet volledig dekt.

Het was in de zomer van 2016, vanaf dat moment begon voor ons zichtbaar dingen te veranderen. In eerste instantie was de gedachten een incident, maar het incident begon ging langzaam over te gaan in iets structureels. Hij probeerde het te maskeren op het moment dat hij een kopje in zijn hand hand had. Wat dan vluchtig op tafel werd gezet.